Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

«Το Ελληνικό Κοσμοσύστημα και η επικαιρότητά του»




Ερώτηση προς τον κύριο Γ. Κοντογιώργη από το κοινό:
«Γενικότερα, οι διανοούμενοι, οι επιστήμονες στην πατρίδα μας (την Ελλάδα), τι θέση πρέπει να έχουν αυτή την κρίσιμη στιγμή;» 

Απάντηση:
«Mη με ρωτάτε για το τι θέση πρέπει να έχουν οι διανοούμενοι. Οι "διανοούμενοι", έχουν μια άκρως υπερασπιστική θέση, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, στο κράτος και ενοχοποίηση της κοινωνίας και του παρελθόντος της, των κληρονομιών της. Είναι δηλαδή μια διανόηση η οποία υπερασπίζεται αυτό το οποίο συμβαίνει. Γι΄αυτό και αν παρακολουθήσετε, μόνο την περίοδο της μεταπολίτευσης, αν και η κρίση η σημερινή δεν είναι η πρώτη, από την συγκρότηση του ελληνικού κράτους, απ΄την βαυαρική περίοδο δηλαδή και μετά, ζούμε σε μια κρίση η οποία έχει να κάνει με την αποδόμηση του Ελληνισμού, άρα και της συρρίκνωσης του.

Αν δείτε λοιπόν αυτή μόνο την περίοδο της μεταπολίτευσης, θα διαπιστώσετε ότι όσο η λεηλασία της Χώρας γιγαντώνεται, ποσοτικοποιείται αυξητικά, τόσο αυτή η "διανόηση" συμβάλει στην θωράκισή της, την θεσμική με σύνταγμα και νόμους και τόσο προσέρχεται μια άλλη πλευρά της "διανόησης" αυτής να την υπερασπιστεί. Να υπερασπιστεί δηλαδή με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τη λεηλασία η οποία συντελείται πάνω στην κοινωνία. Γι΄αυτό και θα δείτε περισπούδαστες μελέτες, που ενώ διαπιστώνουν το πρόβλημα και θέτουν το ερώτημα γιατί αποτυγχάνουν οι μεταρρυθμίσεις, ουσιαστικά αποδίδουν στην κοινωνία, όχι στην περίμετρο του κράτους, άρα στους -όπως τους αποκαλώ- «συγκατανευσιφάγους», οι οποίοι μοιράζονται τον μπουφέ, λειτουργούν για να μοιραστούν το πρυτανείο του κράτους με την πολιτική τάξη. Όχι σ΄αυτούς που καταστρέφουν δηλαδή τη χώρα, αλλά στην κοινωνία η οποία υφίσταται τις συνέπειες.
Κοιτάξτε, αν θέλουμε να κατανοήσουμε το τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, και γιατί αυτό το βάθος της κρίσης και η καταστροφή από τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι αυτό το κράτος δημιουργήθηκε με ξένα υλικά. Ξένα υλικά με μία έννοια: Όχι γιατί δεν έπρεπε να ελευθερωθούμε παραδείγματος χάρη, αλλά γιατί η Επανάσταση του ΄21 και οι προπάτορες είχαν άλλο σκοπό. Πρώτα πρώτα ο σκοπός ήταν να ανασυγκροτηθεί η Κοσμόπολη με σύγχρονους όρους εδαφικού κράτους, αλλά με Δημοκρατία. Με διατήρηση του κεκτημένου. Ακόμα και τα συντάγματα της Επανάστασης, για να μη πάμε στον Ρήγα που είναι η κορυφαία ομολογία αυτού του πράγματος, είναι συντάγματα κοσμοπολιτειακού τύπου. Που συνεκτιμούν το κοινό! Αυτό που συμβαίνει λοιπόν με το νεο-ελληνικό κράτος, είναι ότι, η περίφημη εθνική απελευθέρωση είναι προσημειωμένη. Προσημειωμένη ως προς το μέγεθος, ένα κράτος που δεν είναι επιβιώσιμο και είναι ασφυκτικά περιορισμένο, ένα κράτος που δεν λέει τίποτε στο μείζονα Ελληνισμό, ο οποίος έχει τελείως άλλα χαρακτηριστικά, ένα κράτος προτεκτοράτο και ένα κράτος το οποίο έρχεται να επιβάλει μια άκρατη απολυταρχία. Μας μεταφέρει αυτό το σύστημα του κράτους στην προ-σολώνια, στη Μυκηναϊκή εποχή, για να μη πάμε πιο αργά. Δηλαδή, στο όνομα του εξ-Ευρωπαϊσμού, γιατί έπαψε να γίνεται λόγος για πρόοδο, η πρόοδος ταυτίστηκε με τον εξ-Ευρωπαϊσμό, στο όνομα του εξ-Ευρωπαϊσμού οπισθοχωρούμε από μια Οικουμενική φάση σε μια πρώιμη κρατοκεντρική φάση που έχει το χαρακτηριστικό της απολυταρχίας. Δηλαδή, όχι του ιδιώτη πολίτη που ανήκει στο κράτος αλλά του υπηκόου. 

Όταν στερείς, αν εμείς έχουμε χριστεί να αποφασίζουμε εδώ για τα πράγματα της Κορίνθου σε συνέλευση, και ο καθένας έχει ένα πρόβλημα: "φέτος δεν πήγα καλά στην παραγωγή μου και θέτω το ζήτημα", ή "δεν μπορώ να ανταποκριθώ στους φόρους και θέτω το ζήτημα στην ομήγυρη". Ξέρω ότι έχω πολιτική ανάπτυξη, είμαι πολίτης της Δημοκρατίας. Όταν μας αφαιρούν αυτή τη θεσμική βάση και μου λένε να λειτουργήσουμε όπως ο δουλοπάροικος, ο οποίος δουλοπάροικος δε ξέρει τι να κάνει με την ψήφο, δεν την έχει ούτως ή άλλως, αλλά δε ξέρει και τι να την κάνει, -γι΄αυτό και όταν παραδόθηκε στους Γερμανούς τις παραμονές του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, το δικαίωμα της ψήφου, το εκχώρησαν στον Χίτλερ!- . Όταν λοιπόν μας αφαιρούν αυτήν τη δυνατότητα να λειτουργούμε με όρους πολιτικής ατομικότητας ως εν Δημοκρατία, στη μικρή κλίμακα, αντί δηλαδή να πάρουν τη Δημοκρατία όπως έλεγε ο Ρήγας από την κοινότητα, το κοινό και να την εγκαταστήσουν στο γενικό Κράτος Έθνος, την καταργούν και από την μικρή αυτή κλίμακα. Όπως επιχείρησε και ο Καποδίστριας, ο δυστυχής, να εγκαθιδρύσει ξανά, γιατί την κατήργησαν οι προύχοντες στην Επανάσταση, και να την επανεγκαθιδρύσει. Λοιπόν, τι θα συμβεί; Θα μας φύγει η θεσμική βάση αλλά θα μας μείνει η νοοτροπία. Και αφού ξέραμε ότι δεν υπάρχει η θεσμική βάση του κοινού για να πάμε να θέσουμε το πρόβλημα, θα σκεφτούμε ποιος έχει την πολιτική αρμοδιότητα;...Ο πολιτικός. Πάμε λοιπόν στον πολιτικό και τι του λέμε;...Δε ζητάμε να μας απελευθερώσει από κάτι, γιατί είμαστε ελεύθεροι. Δεν είμαστε δουλοπάροικοι, Του λέμε όμως ότι έχουμε ανάγκη οικονομική να στηρίξουμε τη ζωή μας, άρα, αν έχουμε 6 παιδιά να μας διορίσει κάποιο, κι ο πολιτικός δεν έχει λόγους να σκεφτεί να αναπτύξει τη γεωργία ή τη βιομηχανία ή να αναπτύξει την αστική τάξη που θα δημιουργήσει επιχειρήσεις και άρα θα φέρει και τους εργαζόμενους στην επιχείρησή του. Θα τους κάνει ο ίδιος προσάρτημα των πελατειακών σχέσεων. Για αυτό λέω ότι μας φόρεσαν στενό θεσμικό ένδυμα και βεβαίως δεν μπορούμε να σκεφτούμε την πραγματικότητά μας. Αν μας βάλουν στενά παπούτσια ή το βρεφικό μας σακάκι τι θα φταίει, εμείς που μεγαλώσαμε ή αυτοί οι οποίοι θέλουν να μας περιορίσουν σε έναν παιδικό σταθμό; Αυτή είναι η Πολιτική Ανάπτυξη... Αλλά, επειδή όλες οι χώρες του κόσμου και δη οι Δυτικές, έχουν την ίδια αντίληψη περί Πολιτικής Ανάπτυξης, αυτό που ζουν σήμερα, δηλαδή να προσχωρούν στα κόμματα, να γίνονται μέλη, να κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις ή οτιδήποτε, δεν υπάρχει αντίληψη της πολιτικής ανάπτυξης που προσιδιάζει στη Δημοκρατία σε συμπεριφορές άλλες. Ενώ στην οικονομία, που υπάρχουν διαφοροποιήσεις ξέρουν για παράδειγμα ότι οικονομική ανάπτυξη σημαίνει να έχουμε τόσο εισόδημα σε σχέση με το τόσο. Η πολιτική δεν είναι μετρήσιμη για τους Δυτικούς γιατί δεν έχουν συγκριτικό παράδειγμα. Σ΄εμάς όμως αυτό συνέβη. Άρα λοιπόν, καθάρισαν οι πολιτικοί, η πολιτική τάξη, με εμάς. Δεν έχουν αντιμέτωπη τη συλλογικότητα μας, έχουν να κάνουν με τον κάθε έναν από εμάς. 

Αποτέλεσμα;... Και οι πολιτικές που ασκούνται, έχουν να κάνουν με τον κάθε έναν από εμάς και όχι με συλλογικές πολιτικές. Διότι δεν τους υποχρεώνει και κανείς να παίξουν αυτό το ρόλο! Και να πάμε και πιο κάτω;... Στο όνομα της μεγάλης ιδέας, καταργούν και τη μείζονα ελληνική αστική τάξη, οικουμενικού χαρακτήρα και όχι εθνικού κρατικού χαρακτήρα, που αρχίζει τότε να δημιουργείται στη Δύση, και δε της επιτρέπουν να μπει ποτέ μέσα. Την άφησαν βορά γιατί δεν θέλησαν ποτέ την εθνική ολοκλήρωση, την άφησαν λοιπόν βορά στα εθνικιστικά κινήματα του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και στον υπαρκτό σοσιαλισμό του 20ου αιώνα! Γιατί αυτός ήταν ο ζωτικός της χώρος. Ακόμα και στο τέλος του 19ου αιώνα για τη Δύση η δύναμη του Ελληνικού κόσμου προκαλεί δέος! Μην τυχόν και ιδιοποιηθεί την Οθωμανική Αυτοκρατορία, το λένε τα έγραφα! Για δε την Ανατολή ο ίδιος ο Ντοστογέφσκι μας μιλάει για το ότι το παράδειγμα το Ελληνικό και όχι κάποιο άλλο, κάποιας άλλης γερμανικής ή άλλης κοινωνίας, είναι που πρέπει να αποτελέσει τον "οδηγό" για τους Ρώσους! Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι μέχρι τώρα, δίνουμε φάρμακο σε λάθος ασθενή! Του έχουμε παραμορφώσει τις συμπεριφορές, έχει στρεβλώσει την αντίληψή του για τα πράγματα, γιατί του διδάχτηκε μια άλλη πραγματικότητα ως πραγματικότητα ενώ δεν είναι. ... Δεν είναι λοιπόν τυχαίο. Εάν μας στερήσουν το δικαίωμα της ψήφου σήμερα, θα εξεγερθούμε! Το γεγονός ότι μας στέρησαν τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που ζούσαμε και δεν χύθηκε ούτε μια σταγόνα αίματος, δηλώνει ότι ήδη δημιουργήθηκε μια πραγματικότητα, μας εγκατέστησαν σε ένα άλλο περιβάλλον, μας δίδαξαν ένα άλλο περιβάλλον, έφτιαξαν δηλαδή μια "διανόηση" η οποία δίδαξε ακριβώς το καθεστώς αυτό της στρέβλωσης. Σήμερα γιατί(!;) βρισκόμαστε σε καθεστώς αδυναμίας; Γιατί(!;) λεηλατήθηκε η Χώρα και δεν υπάρχει κανένας υπεύθυνος γι΄αυτό; Διότι το πολιτικό σύστημα ΔΕΝ υπόκειται σε έλεγχο! Μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι του αρέσει, να κλέβει, να πολιτεύεται, να καταστρέφει και να βγαίνει και τιμητής! 

Άκουγα πρόσφατα, υπουργό της σημερινής κυβέρνησης, (ΣΥΡΙΖΑ), είπε ότι "μαζί μας ο λαός ανέβηκε στην εξουσία"... . Εγώ πάντως δεν το αισθάνθηκα αυτό. Μπορεί να είμαι σε κατάσταση ονείρου, αλλά...δεν ξέρω... Και παλαιότερα μας είχε πει ο μακαρίτης ο Παπανδρέου ο λαός μαζί του ανέβηκε στην εξουσία αλλά δεν μας εξήγησε κανείς ποιος τον κατέβασε μετά... . Έτσι; Το ίδιο λοιπόν μας λένε και σήμερα. Αλλά και ο άλλος ο υπουργός, όταν του είπαν ότι τα κινήματα τα ιντερνετικά κάνουν αυστηρή κριτική σε όσα γίνονται, λέει..."αυτά δεν είναι κινήματα, όχλος είναι"... Δηλαδή ότι η κοινωνία είναι όχλος.

Αντιλαμβάνεστε δηλαδή ότι, ο μείζον εχθρός του κομματικού συστήματος είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΑ! Δεν αισθάνονται ότι είναι διαχειριστές Δημοσίου Συμφέροντος. Είναι διαχειριστές ιδίου δικαιώματος. Γι΄αυτό λέω ότι, το σύνολο του κόσμου ζει σε καθεστώς εκλόγιμης μοναρχίας. Που σημαίνει την πιο αυστηρή ολιγαρχική πολιτεία που μπορεί να γνωρίσει ο άνθρωπος. Αλλά εκεί, λειτουργεί η ολιγαρχία. Διότι υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες επιβάλλουν πολιτικές ολιγαρχίες. Που όμως, δέχονται επίσης ως αναγκαίο κακό την διαμόρφωση ενός ελάχιστου κοινωνικής συνοχής. Άρα ικανοποίησης της κοινωνίας για να μην αμφισβητεί. Στην Ελλάδα, έχουμε κι έναν εκφυλισμό ακόμη κι αυτής της ολιγαρχίας διότι το κομματικό σύστημα αντί να λειτουργεί ως διαμεσολαβητής της κοινωνίας και των διαφόρων στρωμάτων και διαχειριστής του πολιτικού συστήματος, έχει κάτσει επάνω στο σύστημα, το ίδιο ως πολιτικό σύστημα. Θα έχετε ακούσει διάφορους πολιτικούς και όχι μόνο, να λένε: "η Δημοκρατία μας, δηλαδή τα κόμματα...". Το θεωρούν και αυτονόητο ότι έτσι είναι. Δεν υπάρχει η κοινωνία ως διακύβευμα μέσα σ΄αυτό το σύστημα. Διότι είναι ένα σύστημα το οποίο ξεκινάει από τη λογική του πώς θα καταδολιευθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της πολιτείας, οι δημόσιες πολιτικές και πώς θα χειραγωγηθεί η κοινωνία. Γι΄αυτό και κατατείνει στο να αποδομεί τις δημόσιες πολιτικές και να φτιάχνει μια παρασιτική οικονομία, ένα παρασιτικό κράτος. Είναι τυχαίο ότι σήμερα η άρχουσα αστική τάξη στην Ελλάδα είναι οι διάφοροι εργολάβοι, οι διάφοροι μεντιάρχες, οι οποίοι λειτουργούν και ως νονοί σε όσους δεν είναι σ΄αυτή τη θέση έναντι του κράτους; Ε λοιπόν, αν θέλουμε να σκεφτούμε πώς θα βγούμε από αυτή την πραγματικότητα, πρέπει να σκεφτούμε την ελληνική ιδιαιτερότητα. Και η ελληνική ιδιαιτερότητα διδάσκει ότι, δεν θα προσαρμοστεί η ελληνική κοινωνία σ΄αυτό το σύστημα, αλλά θα αναγκάσει αυτό το σύστημα να προσαρμοστεί στους όρους της πολιτικής ανάπτυξης. Της ανθρωποκεντρικής ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Άρα, να αξιώσει η πολιτική να υπόκειται στο Κράτος Δικαίου, να υπόκειται στη Δικαιοσύνη, να ελέγχεται και η κοινωνία να έχει λόγο στα πολιτικά πράγματα! Αυτό θα συμβεί στις επόμενες δεκαετίες στη Δύση γιατί εκεί οδεύουμε. Το ερώτημα είναι, έως τότε, ο ελληνικός κόσμος θα υπάρχει; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Διότι, τείνουν αυτοί οι άνθρωποι να μεταβάλλουν την ελληνική χώρα σε χώρο. Να μας ιμιοποιήσουν. Να είμαστε όπως τα Ίμια που δεν υπάρχει ιδιοκτησία πάνω σ΄αυτό, που δεν υπάρχει η έννοια της κοινωνικής συνοχής. Κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα για εμάς.
Να αναθεωρήσουμε λοιπόν τις απόψεις μας και να ξέρουμε ότι, η εναλλαγή στην εξουσία, δηλαδή ο επόμενος, δε θα είναι καλύτερος απ΄τον προηγούμενο. Θα είναι χειρότερος και θα παραδώσει μια χώρα, όποιος και να΄ναι αυτός, μικρότερη από αυτή που παρέλαβε.»



Γ. Κοντογιώργη -Το Ελληνικό Κοσμοσύστημα και η επικαιρότητά του-15.11.2015
Ομιλία του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη με θέμα «Το Ελληνικό Κοσμοσύστημα και η επικαιρότητά του», που έγινε στις 15 Νοεμβρίου 2015 στο Εμπορικό Επιμελητήριο Κορίνθου, με αφορμή την έκδοση του δεύτερου τόμου του βιβλίου του για το Ελληνικό Κοσμοσύστημα.

(Απομαγνητοφώνηση αποσπάσματος ομιλίας, Ελένη Ξένου.)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου