«Πως ονομάζονται εκείνοι που τους διαφεντεύουν δούλοι; "Υπεραξίως υπόδουλοι!"»
ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
Eλένη Ξένου κ' Πέτρος Ιωάννου στον Σπορnews 90,1fm της Λάρισας στους ''ακροβάτες του ονείρου'' 14/2/17.Κάθε μέρα (7χ7) μαζί για 77' ( 10.00 - 11.17π.μ.) Για το διαδύκτιο sportnews901.gr
Κείμενα που αναγνώστηκαν:
8 Φεβρουαρίου 2017
Το σίγουρο είναι πως οι ελληνικές κυβερνήσεις διαπραγματεύονται. Τα ερωτήματα είναι πρώτον, ποια είναι η διαπραγματευτική τους ισχύς. Δεύτερον, τι είδους «πράγμα» δια-πραγματεύονται και τρίτον εις όφελος ποίου διαπραγματεύονται; Η διαπραγματευτική ισχύς είναι μηδαμινή στον βαθμό που το χρέος δεν αποτελεί προϊόν κάποιας μεταφυσικής τιμωρίας, ούτε κάποιας φυσικής καταστροφής, αλλά το αποτέλεσμα της συνειδητή, μεθοδευμένης και εμμονικής τάσης της κομματικής τάξης συνολικά, να χρησιμοποιεί το κράτος ως βασικό μηχανισμό εκμετάλλευσης. Προτιμά να σύρεται στον εξευτελισμό των μνημονίων, διεκδικώντας παράταση ζωής για τη θνησιγενή εξουσία της, παρά να καταστρώσει εθνικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση, στο οποίο βέβαια θα πρέπει υποχρεωτικά να προβλέπεται η παραίτησή της από βασικά της προνόμια και να αναγνωρίζεται θεσμικά ο ουσιώδης ρόλος του πολίτη στην τρέχουσα πολιτική. Όσον αφορά τώρα το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης τα πράγματα είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα: διαπραγματεύονται τις ζωές και την αξιοπρέπεια έντεκα εκατομμυρίων ψυχών. Φθάνουμε έτσι στο τρίτο ερώτημα που αφορά τον κερδισμένο της διαπραγμάτευσης. Αν αποδεχτούμε τις απαντήσεις στα δυο πρώτα ερωτήματα έχουμε ήδη πάρει την απάντησή μας και στο τρίτο.
Υ.Γ. Πριν 60 περίπου χρόνια ένας από τους σημαντικότερους λειτουργούς του ελληνικού λόγου ρωτούσε με έντονα σκωπτική διάθεση, πώς ονομάζονται εκείνοι που τους διαφεντεύουν δούλοι. Και στη συνέχεια απαντούσε: "Υπεραξίως υπόδουλοι! "
Αυτή είναι μια πρόταση που πρέπει να προβληματίσει όλους εκείνους που στεγάζουν την απελπισία τους εντός των τειχών των κομματικών παραισθησιογόνων (συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών)
Eλένη Ξένου
9 Φεβρουαρίου 2017
«Όλα είναι θέμα λογισμικού»
Με το… δικό μου λογισμικό λοιπόν, με το πώς αντιλαμβάνομαι προσωπικά τα πράγματα τρόπον τινά, θέλησα να ξεδιπλώσω χωρίς φόβο αλλά με πάθος, (το πάθος μου για την πρόοδο και την προσήλωση στον άνθρωπο), κάποιες από τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου, σε ό,τι αφορά την σημερινή πραγματικότητα των ημερών μας. Της δικής μας εποχής. Βοηθός μου στο ξεδίπλωμα αυτό της σκέψης μου, ο αριστοτελικός λόγος.
Κατά τον Αριστοτέλη λοιπόν, προηγείται η δραστηριότητα της δυνατότητας, διότι είναι η πρώτη που θα εξηγήσει τη δεύτερη. Σε συλλογικό επίπεδο, θα πρέπει λοιπόν, να έχει υπάρξει κάποιος πριν από εμάς, που να έχει οικοδομήσει, –το οτιδήποτε- έτσι ώστε, να έρθουμε εμείς οι επόμενοι να παραδειγματιστούμε από αυτόν και να μπορέσουμε να ποιήσουμε, να ενεργήσουμε αναλόγως με τη σειρά μας.
Ο ελληνικός κόσμος, όσων αφορά στην ελευθερία και στη δημοκρατία, είχε από την αρχαιότητα τους οικοδόμους και των δύο αυτών αξιών, διδάσκοντας την πρόοδο και το μέλλον. Λογικά λοιπόν, θα έπρεπε ο νεότερος ελληνικός κόσμος να είχε αξιώσει την ικανότητα να οικοδομεί κι αυτός με τη σειρά του από το παράδειγμα, την εμπειρία και τη δράση των αξιακών συστημάτων των προγόνων του. Αντί αυτού, δυστυχώς, η γνωσιολογία της εποχής μας σε τέτοιου είδους θέματα, είναι σε μια βρεφονηπιακή ακόμη ηλικία θα λέγαμε. Και δεν είναι μόνο επειδή η βιολογία της σημερινής εποχής είναι ακόμη σε βρεφική κατάσταση, αλλά κι επειδή έτσι το θέλησαν κάποιοι να παραμείνει. Να την εγκαταστήσουν πίσω δηλαδή, στο πολύ μακρινό παρελθόν, ούτως ώστε να μη γνωρίζουν ή να μην αναγνωρίζουν τα ήδη οικοδομημένα αξιακά συστήματα όπου ως καταπιστευματοδόχοι θα έπρεπε να τα εφάρμοζαν και μάλιστα να τα είχαν εξελίξει κιόλας.
Όλο αυτό τώρα, κάπου μας παραπέμπει… Μπορεί και εξηγεί, θα έλεγα καλύτερα, τον γρίφο της εμμονής που διατηρούν και έχουν όλες οι εκάστοτε κυβερνήσεις της νεοτερικότητας, στο να κρατούν τις κοινωνίες στο παρελθόν, την ίδια στιγμή μάλιστα που η εποχή μας, όσων αφορά την τεχνολογία και τα χρηματοπιστωτικά συστήματα, ενεργεί με όρους μακράς εξέλιξης.
Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια λοιπόν; Μια φοβισμένη γάτα, που ενώ έχει το βλέμμα της στραμμένο προς τ΄ άστρα, δεν έχει φυσικά τον τρόπο να πετάξει και να τα κατακτήσει, οπότε προτιμά με έναν πήδο, να κατέβει και πάλι στους σκοτεινούς δρόμους και να ψάχνει απελπισμένη και σχεδόν άστεγη για επιβίωση και τροφή. Βλέπετε, το δικό της λογισμικό, δε φτιάχτηκε για να κατακτήσει τον κόσμο. Την ελευθερία ή τη δημοκρατία. Το δικό μου όμως έχει αυτή την προοπτική. Και το δικό σου φυσικά· που αυτή τη στιγμή με διαβάζεις. Αλλά και όλης της ανθρωπότητας. Κι επειδή τίποτε το αληθινό δεν κινδυνεύει, σε αντίθεση με το μη αληθινό που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, έχω την αίσθηση πως, θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το γεγονός του ότι οι δραστηριότητες και οι ενέργειές μας, έχουν τόση μεγάλη αξία [πάντοτε], που, μικρή σημασία έχουν οι δυνατότητες, οι οποίες παρεμπιπτόντως, δεν πρόκειται να δοθούν από καμία κυβέρνηση σε καμία κοινωνία έτσι απλά κι απλόχερα, ποτέ!
Ευελπιστώ κι εύχομαι, να δημιούργησα έστω κάποιες προϋποθέσεις προς προβληματισμό για δράση και αντίδραση. Άλλωστε, αναπόφευκτα κάποια στιγμή, μετά από κάθε μεγάλη και χρονοβόρα πίεση που δέχεται μια οποιαδήποτε κοινωνία, και μετά από τη μεγάλη ανάγκη και τη δίψα της για την ελευθερία που στερήθηκε, επέρχεται/δημιουργείται η ωριμότητα και η αντίδρασή της. Κι εγώ ελπίζω σ΄αυτό!
Ελένη Ξένου
Όμοια γάρ ως επί το πολύ τα μέλλοντα τοις γεγονόσι.
μτφρ: τα περισσότερα από αυτά που θα γίνουν στο μέλλον είναι ίδια μ’ αυτά που έχουν γίνει.
Η τελειότητα έγκειται εις το τέλος του σκοπού.
— Ηθικά Νικομάχεια – ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Ελένη Ξένου
Όμοια γάρ ως επί το πολύ τα μέλλοντα τοις γεγονόσι.
μτφρ: τα περισσότερα από αυτά που θα γίνουν στο μέλλον είναι ίδια μ’ αυτά που έχουν γίνει.
Η τελειότητα έγκειται εις το τέλος του σκοπού.
— Ηθικά Νικομάχεια – ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου