Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

«Επαγωγή» ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

Όλα τα Α είναι Β. Το Γ είναι Α. Συμπέρασμα: το Γ είναι Β.



Όλα τα Α είναι Β. Το Γ είναι Α. Συμπέρασμα: το Γ είναι Β.

Όλα τα Α είναι Β. Το Γ είναι Α. Συμπέρασμα: το Γ είναι Β. Αυτός ο συλλογισμός, ισχύει και χωρίς να γνωρίζουμε τι είναι Α, το Γ ή το Β. Και είναι εκπληκτικό! Είναι ο τρόπος που πηγαίνουμε από το γενικό στο «καθέκαστον» όπως μας λέει ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ. Δηλαδή στο ιδικό. Τον τρόπο αυτόν, τον ονομάζει «συλλογισμό» και είναι όπως επίσης μας λέει, η απολύτως ασφαλής μέθοδος. Αν λοιπόν γνωρίζουμε τους τρόπους που οργανώνονται οι προτάσεις, τότε, το συμπέρασμά μας προκύπτει κατ΄ανάγκη από τις προκείμενες προτάσεις. Και το ίδιο κάνουμε και με τις επιστήμες λέει ο Σταγιρίτης. Από γενικές αρχές, αποδεικνύουμε επιμέρους γεγονότα. Το ίδιο γίνεται και στις ανθρώπινες πράξεις.
Άρα, ο συλλογισμός είναι μια βασικότατη ανθρώπινη συνθήκη. Ωστόσο, μόνος του δεν βοηθά να φτάσω σε ένα συμπέρασμα. Αν γνωρίζουμε και λογική, ακόμη καλύτερα διότι κάνουμε και καλή επιστήμη! Ο μοναδικός τρόπος κατά τον Αριστοτέλη για να φτάσω κάπου, σε ένα συμπέρασμα, είναι λοιπόν η λεγόμενη «επαγωγή»: η πρόσβαση από τα επιμέρους στα γενικά.
Στην ζωή μας, στην επιστήμη, ακόμη κι όταν αναλύουμε την γλώσσα, κάνουμε επαγωγή, μας λέει ο Σταγιρίτης.
Άλλος ένα τομέας, κατά τον Αριστοτέλη, είναι «ένδοξα». Το τι δηλαδή είπαν οι προηγούμενοι, το τι πιστεύει ο κόσμος, καθώς στις πεποιθήσεις υπάρχει μια αλήθεια.
Αν δούμε λοιπόν τον συνδυασμό επαγωγικής και παραγωγικής μεθόδου, δηλαδή συλλογισμού, τότε, το φαινόμενο της επιστημονικής γνώσης προσεγγίζεται με επάρκεια.
Η συμβολή του αυτή, έχει μείνει μέχρι και σήμερα στις μέρες μας! Ουσιαστικά ο μέγας ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ έχει περάσει στην αιωνιότητα και ζει ανάμεσά μας ακατάπαυστα, έστω κι αν δεν το γνωρίζουμε!





Ελένη Ξένου
(Αφιερωμένο στον αγαπητό μου δάσκαλο, καθηγητής φιλοσοφίας, Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Βασίλη Κάλφα!)







Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

 «Για να αντιληφθεί κανείς τι είναι Δημοκρατία πρέπει να έχει μελετήσει τον σκοπό της δημοκρατίας, τον χρόνο της δημοκρατίας, του γιατί έρχεται κάποια στιγμή και βεβαίως να έχει πολύ υψηλό επίπεδο γνώσης το οποίο δυστυχώς δεν υπάρχει, διότι δεν υπάρχει σύστημα γνώσης στη νεότερη εποχή»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ



«...Εάν ο Αριστοτέλης από ένα θαύμα ξυπνούσε κι ερχόταν να δει και να μελετήσει το σημερινό πολιτικό σύστημα, θα επέστρεφε τρέχοντας εκεί που είναι...θα προτιμούσε τον Άδη παρά την πραγματικότητα της εποχής μας, διότι αξιολογικά και πραγματολογικά, το σημερινό πολιτικό σύστημα το ταυτίζει, το ταξινομεί, στην μοναρχεύουσα ολιγαρχία. Δηλαδή σε αυστηρά εξουσιαστική ολιγαρχία που τοποθετεί την κοινωνία στην ιδιωτεία. Δηλαδή, το πολιτικό σύστημα σήμερα, που το κατέχει εξ ολοκλήρου το κράτος και οι παρέες που δομούν με ανθρώπινο υλικό τη λειτουργία του, ανήκει κατά τον Αριστοτέλη στην προ-σολώνια εποχή. Όχι στην αντιπροσώπευση ούτε στη δημοκρατία. Στην προ-σολώνια εποχή. Είναι από τα πιο αυστηρά μη δημοκρατικά πολιτικά συστήματα. ...
Έχουν τη γνώμη οι περισσότεροι ότι εάν προσθέσουμε τον επιθετικό προσδιορισμό "άμεση δημοκρατία" θα γίνει και το σημερινό σύστημα δημοκρατικό ως εκ θαύματος, τη στιγμή που δεν είναι τίποτα απ΄όλα αυτά. Και οι...άλλοι, οι ανοητεύοντες, που μιλάνε για άμεσοδημοκρατία στην πραγματικότητα και δημιουργούν άλλοθι σ΄αυτούς αλλά και πιστεύουν ανοητεύοντας ότι το πολιτικό σύστημα εάν εισαγάγει το δημοψήφισμα, δηλαδή την κατά περίπτωση του "άμα λάχει" ερώτηση με συντεταγμένο τρόπο της κοινωνίας εάν θέλει ή δε θέλει κάτι, ότι το σύστημα με αυτό τον τρόπο έγινε δημοκρατία. Ε, είναι κάτι το οποίο δε μπορεί να το βγάλει κάποιος από τα μυαλά των ανοήτων ανθρώπων γιατί για να αντιληφθεί κανείς τι είναι Δημοκρατία πρέπει να έχει μελετήσει τον σκοπό της δημοκρατίας, τον χρόνο της δημοκρατίας, του γιατί έρχεται κάποια στιγμή και βεβαίως να έχει πολύ υψηλό επίπεδο γνώσης το οποίο δυστυχώς δεν υπάρχει, διότι δεν υπάρχει σύστημα γνώσης στη νεότερη εποχή. Στόχος της δημοκρατίας είναι η καθολική ελευθερία στην οποία εγγράφεται ως δεύτερο ζήτημα η ευημερία. Διότι παραδείγματος χάρη ο Αθηναίος πολίτης δεν είχε την ευημερία τη σημερινή. Όμως, ζούσε με έναν μικρό μισθό. Τρεις οβολούς, που αμειβόταν για τη συνεδρίαση στην οποία συμμετείχε. Αρκούσε για να επιβιώνει, αλλά είχε δημοκρατία. Η δημοκρατία, είναι το σύστημα που έρχεται να πραγματοποιήσει την καθολική ελευθερία. Ελευθερία παραδείγματος χάρη η ατομική. Έχουμε σήμερα, αλλά εάν δεν έχουμε και κοινωνική και πολιτική ελευθερία, όπως ΔΕΝ έχουμε, τότε αφήνουμε να μας κυβερνάει κάποιος άλλος. Εάν μας κυβερνάει κάποιος άλλος και μάλιστα στον απόλυτο βαθμό, διότι σήμερα τα συστήματα είναι απολυταρχικά ως προς την δομή τους, απολυταρχικό σύστημα είναι αυτό που δίνει την πολιτική αρμοδιότητα σε κάποιον. Αυτός ο κάποιος είναι ο πρωθυπουργός, στην Ελλάδα ας πούμε. Αλλού είναι κάποιος άλλος, και εν πάση περιπτώσει κάποιοι ολίγοι πολιτικοί. Το ότι δεν ασκείται με απολυταρχικό τρόπο η εξουσία του κράτους της πολιτικής κυριαρχίας πάνω στην κοινωνία, οφείλεται στο ότι υπάρχουνε δυνάμεις οι οποίες δεν επιτρέπουν να γίνει απολυταρχικός άρχοντας ο πρωθυπουργός. Δεν είναι γιατί το σύστημα δεν είναι απολυταρχικό. Απολυταρχικό είναι. Τις ίδιες αρμοδιότητες που είχε η εποχή της μοναρχικής απολυταρχίας του Λουδοβίκου, έχει και ο πρωθυπουργός σήμερα. Απλώς δεν έχει την ευχέρεια να τις ασκήσεις αυτές τις αρμοδιότητες όπως είχε ο Λουδοβίκος. Ή, αν θέλετε, γιατί το ίδιο είναι, πανομοιότυπο είναι το σύστημα, έναν Χίτλερ. Δεν υπερβάλλω ξέρετε... Η δομή του πολιτικού συστήματος που ορίζει τη σχέση κοινωνίας και πολιτικής, είναι ίδια. Απλώς, η λογική της άσκησης αυτής της εξουσίας διαφέρει. Ο Χίτλερ ήθελε ένα κόμμα, το οποίο να είναι μοναδικό, το οποίο να ασκεί με αυταρχικό τρόπο, με κατασταλτικό δηλαδή τρόπο πολιτικές, αναφερόταν όπως ξέρετε κι αυτός στον σοσιαλισμό, αλλά απ΄την άλλη μεριά, αν δείτε ποιες είναι οι αρμοδιότητες, και εξετάστε να δείτε ποιες είναι οι αρμοδιότητες ενός οποιουδήποτε πολιτικού συστήματος που αποτελεί αυταρχική, ολοκληρωτική παρέκκλιση, και αυτού που λέγεται κοινοβουλευτικό σύστημα είναι οι ίδιες. Το πολιτικό σύστημα ορίζεται από την σχέση κοινωνίας και πολιτικής. Το κατέχει ένας ή ολίγοι εξ ολοκλήρου, το μοιράζονται οι ολίγοι με την κοινωνία οπότε έχουμε σχέση εντολέα και εντολοδόχου, ή το κατέχει εξ ολοκλήρου η κοινωνία; Αυτή είναι η τυπολογία των ζητημάτων.
Σήμερα λοιπόν το πολιτικό σύστημα, όσο και να χτυπιούνται οι διάφοροι ολιγάρχες για να το πουν δημοκρατικό, και μάλιστα ανώτερο απ΄τη δημοκρατία, είναι μια τυπική, αυστηρή εξουσιαστικά μοναρχία. Μια μοναρχία εκλόγιμη.»
...
«...Είναι ένα απόσπασμα το οποίο ανάρτησα στο ιστολόγιό μου, και στο facebook, που συνοδεύει τον διάλογο που έγινε στο κλείσιμο του παγκόσμιου συνεδρίου για τον Αριστοτέλη, (την τελευταία μέρα).
Κάποια στιγμή εξήγησα ότι ο Αριστοτέλης είναι εμμονικός με το νόμο! Βλέπει την κοινωνία να ξεκινάει και τη συγκρίνει με τις κοινωνίες των ζώων, για να δείξει πώς μέσα από την καθιέρωση κανόνων, δηλαδή νόμων, οδήγησε σε έναν "εξανθρωπισμό" όπως θα λέγαμε της κοινωνίας Δηλαδή, με το νόμο αφαίρεσε τα ζωώδη ένστικτα που έχει ο άνθρωπος, γιατί είναι κι αυτός ένα ζώον, προκειμένου να τον εκπολιτίσει. Είπα λοιπόν εκεί, διευκρίνισα, ότι ο Αριστοτέλης έχει μια αφετηρία, θεωρεί ότι ο άνθρωπος χωρίς τους νόμους είναι όπως ένα θηρίο μέσα στη φύση. Ο κύριος Παρασκευόπουλος λοιπόν αμφισβήτησε, προφανώς ο άνθρωπος δεν είναι Αριστοτελιστής, δεν ξέρει, ήθελε όμως να υπερασπιστεί την ερμηνεία που έδινε, εσφαλμένη μεν αλλά δε πειράζει, για τον Αριστοτέλη, την κοινωνία και τον νόμο, υποστηρίζοντας ότι πρώτα είναι η κοινωνία και μετά ο νόμος. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι παραβιάζουμε τον νόμο, ότι μπορούμε να στηριχτούμε με όρους ανομίας, ότι μπορούμε να κάνουμε πολιτική εφαρμογή του νόμου, ότι μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ο νόμος είναι κι αυταρχικός, ... πολλά τέτοια, με άλλα λόγια, ουσιαστικά μας οδηγεί στο να δούμε την κοινωνία υπό τους όρους του συσχετισμού δύναμης, του ποιος είναι ισχυρός και ποιος όχι, και όχι υπό το πρίσμα ενός κανονιστικού περιβάλλοντος που θα υποτάσσει τη δύναμη στην αρχή της ισότητας και της πολιτειότητας. Αμφισβήτησε λοιπόν λέγοντας ότι αυτό το λέει ο Χόμς. Λέω, βέβαια δε το είπα έτσι αλλά αυτό εννοούσα, διαβάζει πολύ Χόμς, δηλαδή αυτούς που ανήκουν ήδη στο οστεοφυλάκιο της ιστορίας και πολύ λιγότερο Αριστοτέλη...
Αυτό που ανάρτησα λοιπόν, γιατί υπάρχει και ακροατήριο που ακούει κι επομένως, εισπράττει απόψεις, το σχετικό αυτό κείμενο το οποίο προφανώς κυκλοφόρησε στο internet, δηλώνει ότι ό,που βασιλεύει ο νόμος βασιλεύει ο θεός. Κι όταν λέει ο Αριστοτέλης "ο θεός", δεν εννοεί ότι έρχεται ο θεός στη γη να κυβερνήσει... αλλά οι Αρχές και οι Αξίες του ανθρώπινου πολιτισμού! Ενώ ό,που αφήνουμε τον άνθρωπο να κυβερνάει πέραν του νόμου, ή όταν τοποθετείται ο πολιτικός υπέρ άνω του νόμου, όπως είναι σήμερα ο κάθε υπουργός και ο κάθε πολιτικός βουλευτάκος, ή πρωθυπουργός, τότε κυβερνά το θηρίο. Εγκαθιστά την εξουσία, στις σχέσης τις ανθρώπινες το θηρίο! ... Μη ξεχνάμε ότι αυτό έχει τεράστια σημασία!
Δεν ήταν στις προθέσεις μου να δώσω προεκτάσεις, αλλά επειδή αναφερθήκατε, να πω κάτι που έχω επισημάνει πολλές φορές...Όταν ο κύριος Παρασκευόπουλος έγινε υπουργός, ήταν πιο...φρόνιμος σε σχέση με τον προκάτοχό του. Ο προκάτοχός του, ο κύρος Αθανασίου, όταν υπήρξαν ταραχές στις φυλακές, δε κινητοποίησε τη Δημόσια Διοίκηση, τη δημόσια σφαίρα για να εφαρμόσει το νόμο και να ελέγξει τις φυλακές, να φτιάξει ένα καλύτερο περιβάλλον φυλακών όπως επιβάλλεται για την ιστορική μας παράδοση αν θέλετε, διότι, εκεί υπήρχε πολιτισμός κάποια στιγμή...το λένε και τα κοινά της Τουρκοκρατίας, τα συντάγματα. ... Ε, ούτε αυτό δεν εφαρμόζουν σήμερα. Αντί αυτού, ψήφισε έναν καινούριο νόμο για να δείξει ότι κάτι κάνει. Γι΄αυτό και η νομοθεσία στην Ελλάδα είναι και πολύ δαίδαλη και ανακόλουθη, αντιφατική αλλά και καθιστά δέσμια την κοινωνία, την χειραγωγεί και δεν της επιτρέπει να αναπτύσσει τις δημιουργικές της δυνατότητες. Διότι ακριβώς, ψηφίζονται νόμοι, με πολιτική σκοπιμότητα και όχι με βάση της έννομης λειτουργίας της κοινωνίας. Τι έκανε λοιπόν ο κύριος Παρασκευόπουλος όταν ανέλαβε; ... Δεν ψήφισε έναν καινούριο νόμο, απλώς έστειλε κάποιον και έκανε συμφωνίες κυρίων με τις  μαφίες και τους άλλους των φυλακών, τους έδωσε αυτά τα οποία συμφώνησε προς αυτούς, ψήφισε και νόμους σχετικούς όπως ξέρετε, και συγχρόνως, τους βαρυποινίτες τους ξανά άφηνε στην κοινωνία...Κι αυτό το θεώρησε ότι είναι Αριστερή μεταρρύθμιση... Δηλαδή το ότι αφήνει τις φυλακές να λειτουργούν με τις μαφίες κι απλώς συμφωνεί να μη δημιουργούν μείζονα πολιτικά προβλήματα, γιατί περί αυτού πρόκειται, δεν αγγίζει το οργανωτικό λειτουργικό τους πλαίσιο, δεν καθορίζει τους κανόνες ώστε να παίζουν και το παιδευτικό ρόλο που έπρεπε να παίζουν. Παρ΄όλου που καταναλώνουν τεράστια κονδύλια ξέρετε...για να λειτουργεί με τις μαφίες. ... Το ότι είναι κέντρα ναρκωτικών, ότι έρχεται άλλος υπουργός και δηλώνει ότι οι φυλακές δεν ελέγχονται, είναι κράτος εν κράτη απ΄τις μαφίες...και το ότι εν πάση περιπτώσει οι φυλακές πέραν απ΄του κοινωνικού και παιδευτικού τους ρόλου, έχουν και έναν άλλο ρόλο: Nα προστατεύσουν την ελληνική κοινωνία από αυτούς οι οποίοι την απειλούν. Ποιοι την απειλούν; Οι βαρυποινίτες. Αυτοί που διέπραξαν μείζονα αδικήματα. Όχι μόνο δεν φροντίζουν για την αναμόρφωση, αλλά δεν έχουν και την στοιχειώδη θέληση να δουν τι γίνεται στον κόσμο. Ξέρετε, αυτοί που τιμωρούνται για κάποιο αδίκημα, ανάλογα με το αδίκημά τους επιλέγεται στο εξωτερικό, να ασκούν κι άλλα λειτουργήματα... Από κοινωνικά λειτουργήματα μέχρι να φυτεύουν δέντρα στα βουνά! Ε, ας κάνουν κάτι λοιπόν προς αυτή την κατεύθυνση και να μην επικαλούνται την κοινωνία ως μια άνομη κατάσταση και τον νόμο ως μια υπόθεση την οποία τη ψηφίζουμε μεν αλλά την εφαρμόζουμε κατά περίπτωση εκεί που μας βολεύει ή που δεν μας βολεύει...
Για να δείτε τις συνέπειες αυτού του συλλογισμού, σας λέω το εξής: Ανέφερε, ότι αποφασίζει κάποιο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα για το αν πτωχεύσει μια χώρα, ένας λαός. Και επίσης ότι υποχρεώθηκε να ψηφίσει έναν νόμο ο οποίος αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και δεν έπρεπε να ψηφιστεί. Διερωτώμαι, γιατί τον δημοσίευσε και τον ψήφισε; Γιατί αποφασίζει ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα; Είναι εύκολο να το διαπιστώσουμε γιατί το ξέρουν όλοι. Κι αυτοί που το εφαρμόζουν. Αλλά, όταν τέθηκε το ζήτημα ότι έχουμε το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο κυριαρχεί στον κόσμο, και όχι το πολιτικό σύστημα, είναι παράγωγο αυτών των οποίων συνέβησαν τον 18ο αιώνα, και ότι είναι ξένο σώμα προς τη σημερινή εποχή και κρατάει την κοινωνία στο παρελθόν, ο ίδιος δεν σκέφτηκε να πει..."α, κάτι μου λέει αυτός ο άνθρωπος εδώ, για να το δω...".
Με συγχωρείται, εάν υποχρεώθηκε σημαίνει ότι δεν έχει τη δύναμη και τη θέληση να αντισταθεί σ΄αυτές τις δυνάμεις. Και δεν έχει τη δύναμη και τη θέληση, διότι δεν έχει πίσω του τον λαό! Δεν έχει πίσω του τη νομιμότητα, δηλαδή το πολιτικό σύστημα που θα του δημιουργούσε κυρώσεις εάν το έπραττε! Δεν είναι δηλαδή εντολέας, εντολοδόχος μιας πολιτικής την οποία τη ελέγχει και την εφαρμόζει σε πρώτο και τελευταίο βαθμό η κοινωνία. Εάν έπρεπε να δώσει λόγο τω πράξεών του στην κοινωνία, σε ένα σώμα πολιτών το οποίο θα έλεγχε την πολιτική ακολουθία της εντολής που δεν έλαβε και της βούλησης της κοινωνίας θα βλέπατε ότι δεν θα αποτολμούσε να το διαπράξει! Η υπεροχή των αγορών δεν είναι πρωτογενής. Αλλά δε το ξέρει. Η υπεροχή των αγορών είναι συνάρτηση του γεγονότος ότι οι πολιτικοί δεν είναι αυτοί που διαχειρίζονται το ολοκληρωτικό αυτό πολιτικό σύστημα, δεν έχουν καμία σχέση με την κοινωνική βούληση. Είναι εντολείς και εντολοδόχοι. Αυτοί αποφασίζουν κι αυτοί εκτελούν.
Άρα λοιπόν, εάν ο δυνατός δεν είναι η κοινωνία, γιατί δεν είναι συντεταγμένη για να αποτελεί σώμα και να αποφασίζει, αλλά είναι οι αγορές, εντολοδόχος των αγορών θα γίνει! Και θα εκτελεί ότι του λένε! Ότι κάνει δηλαδή και η σημερινή κυβέρνηση, ότι έκανε και η χθεσινή και ούτω καθεξής. Και όχι απλώς εντολοδόχοι, αλλά εκτελεστικοί λογιστές! Ό,τι τους λένε! Τους στέλνουν και το νόμο , μη το ξεχνάμε κι αυτό, στα αγγλικά νομίζω και τον μεταφράζουν εδώ γραφεία, γιατί δεν τους εμπιστεύονται κιόλας...τους θεωρούν απατεώνες, λοιπόν τους στέλνουν το νόμο και αυτοί πάνε απλώς και τον νομιμοποιούν στη Βουλή! ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΠΙΑ ΑΥΤΗ Η ΒΟΥΛΗ!
Και για πείτε μου,... για να δούμε και τις προεκτάσεις αυτής της πραγματικότητας, γιατί δεν τους αρέσει ο νόμος; Η έννομη τάξη; Την θεωρούν για ΑκροΔεξιά... Το να μην καταστρέφει κανείς το πανεπιστήμιο ή να υφίσταται κυρώσεις όταν παράγει τεράστια κόστη στην κοινωνία που καλείται να πληρώσει γι΄αυτά, οι πελάτες τους, η κομματοκρατία, οι παρατάξεις θεωρούν ότι η εφαρμογή του νόμου είναι αυταρχικό μέτρο και αφήνουν να καταστρέφουν... Να καταστρέφουν τη χώρα, την κοινωνία!
Αλλά εν πάση περιπτώσει, προσέξτε! ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ το γεγονός! 7,5 χιλιάδες σελίδες! Για να διαβάσω εγώ που, επάγγελμά μου είναι αν θέλετε η ανάγνωση, για να τις διαβάσω θέλω μερικούς μήνες! Για να τις μελετήσω θέλω πάνω από έναν χρόνο! Αυτοί λοιπόν τις ψήφισαν μέσα σε 2 μέρες! Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει; Σημαίνει ότι ο κάθε από αυτούς μας κοστίζει 600 χιλιάδες το χρόνο κατ΄ελάχιστον, ευρώ, για να βάλει την υπογραφή του εκεί που θα του πει ο κάθε ξένος, και θα του δώσει εντολή να το κάνει ο πρωθυπουργός ή ο αρχηγός του.
Αυτοί είναι.»



Γιώργος Κοντογιώργης και Πέτρος Ιωάννου στον Σπορnews 90,1 της Λάρισας,στην εκπομπή :
''ακροβάτες του ονείρου'', 17.6.16.
Απομαγνητοφώνηση, Ελένη Ξένου.

Κοντογιώργης: το 2021,θα ντρεπόμαστε για την κατάντια μας k"αυτοί" θα γιορτάζουν το...1821.



Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017


ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ



Επειδή πολύς κόσμος δεν έχει ιδέα που περπατά και που πηγαίνει, ας επωφεληθούμε από τις πολύτιμες για εμάς διδαχές του πολιτικού στοχαστή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Γιώργου Κοντογιώργη, αλλά κι απ΄τις πληροφορίες και τη γνώση που μπορούμε να πάρουμε μελετώντας τα βιβλία και τις σκέψεις του. Ε.Ξ.


«ΔΑΣΙΚΗ ΕΚΤΑΣΗ», ΕΝΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ!
Η Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά - Η Συριζαία διακυβέρνηση ως τρόπος του Αριστερώς Πολιτεύεσθαι.
Σελ. 104-106.



"Επανέρχομαι στο ζήτημα αυτό,(είχα ήδη αναφερθεί στο μείζον αυτό ζήτημα στο έργο μου 'Κομματοκρατία και δυναστικό κράτος', ό.π., σελ. 61 επ.), διότι το θεωρώ παραδειγματικό της πελατειακής αλλοτρίωσης και της αντιδραστικής ιδεοληψίας στην οποία έχει εγκιβωτισθεί σύσσωμη η πολιτική τάξη. Αναφέρομαι στη μοναδική διεθνώς πρωτοτυπία της έννοιας «δασική έκταση» (και πολλών άλλων συνοδών προς αυτήν «επινοήσεων»), η οποία ήρθε να υποκαταστήσει την αβελτηρία της πολιτικής τάξης, σε συνδυασμό με τη μη αποκρυπτόμενη βούλησή τους να εμποδίσει την οργάνωση του χώρου και την ανάπτυξη παραγωγικών ή άλλων δραστηριοτήτων, στο μέτρο που θα διέφευγαν από την πελατειακή της λογική. Η δήμευση, με απλή διοικητική πράξη, ή η δέσμευση/αδρανοποίηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος, αποτελεί ένα διαχρονικό σκάνδαλο, καθόσον στρέφει την προσοχή του κράτους από τη δασική γη που καλύπτει το ουσιώδες του ελληνικού χώρου στην ιδιωτική γη που συνέβη για λόγους ανάγκης να μείνει ακαλλιέργητη για ορισμένα χρόνια ή, έστω, δεκαετίες και, συγκεκριμένα, μετά τον εμφύλιο. Θεωρώ το ζήτημα αυτό μείζον διότι αφορά, καθ΄όλες τις ενδείξεις, πλέον του ημίσεος της ιδιωτικής αγροτικής γης και, εάν δεσμευθεί οριστικά, η Ελλάδα κινδυνεύει να μεταβληθεί ευρέως σε μια απαγορευμένη χώρα. Διότι, με τον τρόπο αυτόν, η μεν ιδιωτική γη δεσμεύεται απολύτως (η «δασική έκταση» τίθεται εκτός κάθε μορφής εκμετάλλευσης και η όποια παρέμβαση του ιδιοκτήτη σ΄αυτήν αποτελεί αξιόποινη πράξη!). Η δε δασική δημόσια γη αφήνεται εκτός κρατικού ενδιαφέροντος, στη διάθεση των καταπατητών. Συγχρόνως, το σύστημα αυτό έχει συμβάλει τα μέγιστα στη δημιουργία ενός από τα πρώτιστα εκτροφεία διαπλοκής και διαφθοράς, πέραν του ότι στρέφεται κατά των κοινωνικών εκείνων στρωμάτων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη γη τους επειδή στρατεύθηκαν στο πόλεμο, στην αντίσταση, στον εμφύλιο ή που διώχθηκαν στην συνέχεια, ή διότι αυτή δεν επαρκούσε να τους θρέψει στο νέο οικονομικό περιβάλλον που διαμορφώθηκε μετά τη δεκαετία του 1950/1960. Η σταθερά αυτή της πολιτικής τάξης δεν αναλογίζεται, προφανώς, τις συνέπειες της δέσμευσης του μεγίστου μέρους της ιδιωτικής γης της υπαίθρου, για την οικονομική ανασύνταξη της χώρας, εν μέσω κρίσης, και, μάλιστα, για την προστασία των ενεργών καλλιεργειών (ελαιώνων, πορτοκαλεώνων κ.λ.π.) στις εύφορες πεδιάδες, που καταστρέφονται συστηματικά. Αντί επομένως να επιδοτείται η επιστροφή στην καλλιέργεια της αγροτικής γης μηχανεύονται τα πάντα για να αποτραπεί η αναβίωση της υπαίθρου. Η ρύθμιση αυτή είναι επίσης υπόλογος της ανεξέλεγκτης συγκέντρωσης δυσανάλογα μεγάλων πληθυσμιακών μεγεθών σε περιορισμένους αστικούς χώρους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής. Να υποθέσουμε άραγε ότι η ελληνική χώρα πριν από τον πόλεμο υπέφερε από την έλλειψη επαρκούς δασικού πλούτου ή από υποβάθμιση του περιβάλλοντος;
Οπωσδήποτε, τα ανωτέρω ολίγα συνομολογούν και αναδεικνύουν το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία έχει τεθεί σε διαχρονική ομηρία, με όχημα το δικαίωμά της στην ιδιοκτησία και στη ζωή στην πατρίδα της. Δεν αναλογίζεται καν η πολική τάξη ότι η χώρα αυτή, που «άδειασε» πολλές φορές στην ιστορία της και «ξαναγέμισε» με κατοίκους, κινδυνεύει, με τη ρύθμιση αυτή, να μεταβληθεί σε απαγορευμένη ζώνη.
Οίκοθεν νοείται ότι οι ρυθμίσεις αυτές εγγράφονται στο ευρύτερο ιδεοληπτικό κλίμα που θέτει εκποδών το «επιχειρείν», ενοχοποιώντας το για τα δεινά της ανθρωπότητας και της Ελλάδος. Η κοινωνία, που εισήγαγε το «επιχειρείν», τη νομισματική οικονομία, ως θεμέλια παράμετρο του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος και σταδιοδρόμησε με αυτήν μέχρι τους νεότερους χρόνους, υπό το έθνος κράτος την έχει θέσει υπό απαγόρευση."

____________________________________


Ο νόμος περί μη ευθύνης των υπουργών και των βουλευτών.
Η Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά - Η Συριζαία διακυβέρνηση ως τρόπος του Αριστερώς Πολιτεύεσθαι.
Σελ. 103

"Ο νόμος περί μη ευθύνης των υπουργών και των βουλευτών, ο Κανονισμός της Βουλής, που θέτει την πολιτική τάξη στο απυρόβλητο της πολιτείας δικαίου, δηλαδή υπεράνω του νόμου, και επιβεβαιώνει την απολυταρχική αναφορά της πολιτικής εξουσίας, ούτε αγγίχθηκε ούτε διαφαίνεται η πρόθεση να αγγιχθεί. Όταν δε αναγκάζεται να απολογηθεί η πολιτική τάξη, το παραπέμπει, αυτό και πολλά άλλα, στις καλένδες της αναθεώρησης του Συντάγματος. Και πάλι όμως υπόσχεται όχι την κατάργησή τους, αλλά τον «εκσυγχρονισμό»τους. Η Βουλή, στο πλαίσιο αυτό, εξακολουθεί να λειτουργεί, όπως πριν, ως καθαρτήριο των ανομιών του πολιτικού προσωπικού και των συγκατανευσιφάγων. Τα σκάνδαλα, παλαιά και νέα, έχουν ήδη σταλεί στον κάδο των αχρήστων, ενώ οι θαμώνες της εξουσίας, οδύρονται για το κακό που προκάλεσαν οι προηγούμενοι αυτών, προσποιούμενοι εντούτοις τους ηγέτες της χώρας. Περί της ανάγκης να προσαχθούν στη δικαιοσύνη όσοι συνέβαλαν με το έργο τους στην καταλήστευση ή στην υπερχρέωση της χώρας, στην παρασιτική της αποδόμηση, στην ιδιοποίηση του κράτους, ουδείς λόγος. Όταν αναφερόμουν, στο παρελθόν, στην ανάγκη να ανασταλεί το άρθρο 86 του Συντάγματος, με το επιχείρημα ότι αφενός η χώρα διάγει συνθήκες έκτακτης ανάγκης και, ούτως ή άλλως, αντίκεινται οι ρυθμίσεις του στις θεμελιώδες -και μη αναθεωρητέες- διατάξεις του, εξηγούσα ταυτόχρονα γιατί αυτό δεν θα συμβεί,(στο 'Οι ολιγάρχες', ό.π., σελ. 131 επ.) Τα προσχήματα, ωστόσο, τηρήθηκαν για να επιβεβαιωθεί το απόφθεγμα ότι «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει»."
____________________________________


Επιλογή και αντιγραφή κειμένων, Ελένη Ξένου. Από το βιβλίο του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Γεωργίου Κοντογιώργη με τίτλο «Η Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά».







Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

«λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιοκαραβομελιτοκατακεχυμεν-κιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοκεφαλλιοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγα-οπτερύγων»

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ


Η μεγαλύτερη λέξη που έχει εμφανιστεί ποτέ σε λογοτεχνικό κείμενο είναι δημιουργία του μεγάλου κωμικού Αριστοφάνη. Αποτελείται από 172 γράμματα και το 1990 μπήκε στο βιβλίο Γκίνες. Εμφανίστηκε στον στίχο 1169-1174 στο αριστοφανικό έργο, «Εκκλησιάζουσες», όπου οι γυναίκες ντύνονται άντρες και ψηφίζουν νόμο, ο οποίος μετατρέπει την αθηναϊκή δημοκρατία σε γυναικοκρατούμενη. Η λέξη είναι η παρακάτω: 

λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιοκαραβομελιτοκατακεχυμεν-κιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοκεφαλλιοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγα-οπτερύγων Πρόκειται για μια συνταγή, η οποία περιγράφεται εξ’ ολοκλήρου σε μία τεράστια, σύνθετη λέξη. Την εκφωνεί η χορωδία, όταν παρουσιάζεται το συμπόσιο που ετοιμάζεται προς τιμήν του νέου γυναικοκρατούμενου καθεστώτος.... 

Στα νέα ελληνικά, αποδίδεται ως εξής: «Ένα πιάτο με φέτες ψαριών, καρχαρία και κομμάτια από κεφάλι σκυλόψαρου, που δημιουργούν μια μίξη με έντονη, πικάντικη γεύση. Κάβουρα με μέλι, τσίχλα και κοτσύφι από πάνω, αγριοπερίστερο, ένα κανονικό περιστέρι, λίγο ψητό κοτόπουλο, ένα λαγό κρασάτο και τραγανές φτερούγες για βουτήγματα». Το podium-arts.com ηχογράφησε τη λέξη, όπως θα προφερόταν στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Μπορείτε να την ακούσετε εδώ:...



πηγή: http://www.mixanitouxronou.gr/i-megaliteri-lexi-pou-bike-sto-vivlio-gkines-ine-dimiourgima-tou-aristofani-echi-172-grammata-ke-mallon-den-borite-na-tin-epanalavete/



Αριστοφάνους Εκκλησιάζουσαι:




ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ
Παράσταση που δόθηκε στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου το 2004 από το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου.




Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

"Η Ελλάδα έχει μια πολιτική τάξη που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η νομή του κράτους διαχρονικά. Ζούμε σε όλη την ελληνική κοινωνία έναν καθημερινό φασισμό, όλων των αποχρώσεων"

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ


Καταιγιστικός ο πανεπιστημιακός Γιώργος Κοντογιώργης μιλώντας στον 9.84 , για το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει μια πολιτική τάξη που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η νομή του κράτους διαχρονικά, ερήμην των πολιτών και χωρίς τις στοιχειώδεις λειτουργίες του δημόσιου συμφέροντος , την ώρα που η Ευρώπη και ο κόσμος όλος περιδινείται σε μεγάλες ανακατατάξεις που οδηγούν σε μεγάλες...


"Ζούμε σε όλη την ελληνική κοινωνία έναν καθημερινό φασισμό, όλων των αποχρώσεων, ανεξαρτήτως του ότι το τόξο της κομματοκρατίας τον χρεώνει μόνο στην Χ.Α., τον εφαρμόζουν όλοι σε όλα τα επίπεδα όπου τους βγαίνει. Το πανεπιστήμιο είναι κατ΄εξοχήν χώρος ο οποίος εκπαιδεύει τον φασισμό στους νέους ανθρώπους, τους διδάσκει τον φασισμό για να βγαίνουν έξω. Τι θα έπρεπε να κάνει ένα κράτος που σέβεται τον εαυτό του; Που θα ήθελε να μοιάσει αν θέλετε, δηλαδή μια πολιτική τάξη που θα ήθελε να μοιάσει στην αξιοπρέπεια, σ΄αυτούς και στην άσκηση του δημοσίου λειτουργήματος που γίνεται στην Ευρώπη στοιχειωδώς. Δε λέμε ότι εκεί υπάρχει το πρότυπο, το χειρότερο υπάρχει επίσης, σε σχέση με αυτό που θα έπρεπε να υπάρχει. Αλλά όμως, λειτουργεί ο δημόσιος χώρος. Δεν θα έπρεπε να εξαγγείλουν την ίδια στιγμή μέτρα να κατασταλεί αυτή η απρέπεια η οποία συμβαίνει, αυτός ο φασισμός στα πανεπιστήμια; Δε γνωρίζουν ότι οι παρατάξεις τους είναι εκεί παρούσες και ασκούν αυτήν την τρομοκρατία και αυτόν τον έλεγχο; Θέλω να σας πω ένα περιστατικό για να δείτε πώς δουλεύουν οι παρατάξεις στα πανεπιστήμια. Ξέρετε, για να επιλέξει ο φοιτητής -σε πάρα πολλά τμήματα πανεπιστημίων- για να επιλέξει ένα μάθημα, πρέπει ο καθηγητής να είναι μέσα στο κομματικό τόξο, για να τον συστήσει ο φοιτητής και πρέπει επίσης, να περάσει από το κομματικό κόσκινο, που με διάφορους τρόπους θα τον ακυρώσουν και δεν θα έχει ακροατήριο.  ..."


Γιώργος Κοντογιώργης
(Απομαγνητοφώνηση, Ελένη Ξένου.)


«Ποια τα αίτια της διαχρονικής επικαιρότητας του ελληνικού κόσμου»

Οδυσσεύς Δίκτυο Ελλήνων & ΟΔΥΣΣΕΙΟΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑ. Ομιλία από την Ημερίδα Ας ξανασυστηθούμε όλοι οι Έλληνες - 4 στην Πάτρα 10/11/2013. Ομιλτής ο καθηγητής Πανεπιστημίου Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Πάντειου Πανεπιστημίου, κ. Γιώργος Κοντογιώργης



https://youtu.be/tHgz6dtVti4
Οδυσσεύς Δίκτυο Ελλήνων & ΟΔΥΣΣΕΙΟΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑ. Ομιλία από την Ημερίδα Ας ξανασυστηθούμε όλοι οι Έλληνες - 4 στην Πάτρα 10/11/2013. Ομιλτής ο καθηγητής Πανεπιστημίου Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Πάντειου Πανεπιστημίου, κ. Γιώργος Κοντογιώργης
Θέμα: Ποια τα αίτια της διαχρονικής επικαιρότητας του ελληνικού κόσμου.
http://contogeorgis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_26.html
Γιατί η επικαιρότητα του ελληνικού κόσμου. Η κοσμοσυστημική γνωσιολογία ως "κλειδί" για την κατανόηση της εποχής μας και τη διάγνωση της εξέλιξης. Για να ξέρουμε πού πάμε και τι πρέπει να κάνουμε...




Μαθήματα ανθρωποκεντρισμού από τον καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης, Γιώργο Κοντογιώργη:

" O Ελληνισμός, ο ελληνικός κόσμος, δεν συγκροτήθηκε ως μια αγέλη δεσποτική όπως ο Περσικός, ο Κινεζικός, ο οποιοσδήποτε πολιτιστικός κόσμος της εποχής. Για πρώτη φορά στην Ιστορία της ανθρωπότητας -αυτή που γνωρίζουμε- υπάρχει ένας κόσμος, ο ελληνικός, που συγκροτείται με ανθρωποκεντρικούς όρους. Δηλαδή, ως κοινωνία εν ελευθερία. Το δεύτερο στοιχείο το οποίο είναι προϋπόθεση για να γίνει αυτό, είναι ότι συγκροτείται με όρους ελευθερίας όχι ως κράτος έθνος, ένα έθνος το ελληνικό που δημιουργείται μέσα σε μια ενιαία πολιτειακή μορφή/ένα κράτος, αλλά ως κοσμοσύστημα. Εάν ο ελληνικός κόσμος συγκροτούνταν ως ένα ενιαίο κράτος, δεν θα υπήρχε σε καμιά περίπτωση η δυνατότητα να εξελιχθεί, όπως δεν εξελίχθηκε η Κίνα, όπως δεν ελελίχθηκε η Περσία, παρέμειναν δεσποτικές. Η Αίγυπτος φαραονική κ.λπ. Παρέμειναν δεσποτικές. Διότι οι επικοινωνιακές προϋποθέσεις για να εξελιχθεί ο άνθρωπος με όρους ελευθερίας, μας οδηγούσαν στην μικρή κλίμακα της κοινωνίας. Στην πόλη! Επειδή συγκροτήθηκαν με όρους πόλεων -η πόλη είναι το αντίστοιχο σήμερα του Κράτους-Έθνους- επειδή συγκροτήθηκαν λοιπόν σε πόλεις, και επειδή δημιούργησαν τους όρους λόγω και της γεωπολιτικής πραγματικότητας αλλά και της ταυτότητας του κοινωνικού χώρου, του ελληνισμού/της αναφοράς του, μπόρεσαν να συμπήξουν κοινωνίες εν ελευθερία, δηλαδή να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις που θα οδηγούσαν σε κοινωνίες εν ελευθερία. Η ελευθερία, δεν είναι ένα διαχρονικό αξιακό μέρος της ανθρώπινης υπόστασης. Το μεγαλύτερο μέρος της Ιστορίας της ανθρωπότητας, ο άνθρωπος έζησε σε καθεστώς δεσποτείας. Δηλαδή μη ελευθερίας. Για πρώτη φορά, συνολικά ένας ολόκληρος κόσμους γεννιέται και εξελίσσεται στην Ιστορία με ανθρωποκεντρικούς όρους. Αυτός είναι ο ελληνικός."

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ
(Απομαγνητοφώνηση αποσπάσματος ομιλίας, Ελένη Ξένου)


Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017

Το θέμα είναι οι κοινωνίες να αντιληφθούν εν προκειμένω η κοινωνία η ελληνική, ότι: ΟΣΟ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΥΦΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ!


Η αλήθεια πονάει, αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να ενεργοποιηθούμε! Μοναδικός και αξεπέραστος στις αναλύσεις του ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πολιτικός φιλόσοφος Γιώργος Κοντογιώργης, μας βοηθά τόσο, όσο λίγοι σε αυτό, με απόλυτη σαφήνεια και σφαιρικότητα!


Γ. Κοντογιώργης:
- Μας λένε σήμερα, ότι κάνουν αγώνα για να...βγούμε απ΄τα μνημόνια. Σας διαβεβαιώ ότι δεν θα βγούμε ποτέ απ΄τα μνημόνια, διότι, υπέταξαν θεσμικά τη χώρα στα διεθνή κέντρα, τα οποία θα την ξεζουμίσουν και θα την κινεζοποιήσουν, γιατί(;), διότι δεν θέλουν να αγγίξουν οι εσωτερικοί κατακτητές μας, η πολιτική τάξη, το κεντρικό πρόβλημα που είναι το πολιτικό σύστημα, το κράτος και η νομοθεσία που οικοδομεί τη διαπλοκή, τη διαφθορά και την εξάρτηση. Δε γίνεται να βγούμε από τα μνημόνια, να απελευθερωθούν υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας, να απελευθερωθεί ο χώρος του ελληνικού επιχειρείν από τα δεσμά στα οποία έχει επιβληθεί, όσο το κράτος παραμένει όπως είναι ιδιοτελές και με το ιδιώνυμο του φορέα της κατοχικής από την πολιτική τάξη και τους γύρω συγκατανευσιφάγους. Τόσο θα μένουμε στα μνημόνια, όσο θα επικρατεί η φτώχεια και οι αγορές. Θα κυριαρχούν οι ξένοι. Ε, λοιπόν αυτό, ΚΑΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ δεν το άγγιξε!
Όλα τα εκλογικά συστήματα, οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα και υπηρετούν το γενικό πολιτικό σύστημα. Τι λέει το γενικό πολιτικό σύστημα;...Ότι όποιος κυβερνάει κάνει ό,τι του γουστάρει!...
Πολύ απλά. Είτε με απλή αναλογική, είτε με πλειοψηφικό, αυτό θα κάνει ό,τι του αρέσει!...Ένα το κρατούμενο, δεύτερο..., το 50% και όχι μόνο στην Ελλάδα, του εκλογικού σώματος, δεν ψηφίζει. Άρα δεν έχουν αυτό που επικαλούνται "κοινωνική νομιμοποίηση", έστω, στο επίπεδο της αποδοχής. Τρίτον, η ψήφος αυτή, κι ας υποθέσουμε ότι έχουμε την απλή αναλογική, θα βγουν λοιπόν 15 κόμματα στη βουλή. Θα υπάρχουν λοιπόν κάποια, που θα έχουν πάρει αδίκως εγώ θα σας πω, σε σχέση με το πρόγραμμά τους, 1%. Εάν αθροιστούν λοιπόν, τα 10 εκ των κομμάτων που αντιπροσωπεύουν 1 έως 3, έως 5%, μπορούν να φτιάξουν κυβέρνηση. Σύμφωνα λοιπόν με την φιλοσοφία του συστήματος θα φτιάξουν κυβέρνηση. Σύμφωνα όμως με την ίδια τη φιλοσοφία του συστήματος, αυτοί είναι εκείνοι που η κοινωνία, "κακώς" εγώ θα σας πω και δεν το αξιολογώ, δήλωσε ότι δεν τους θέλει να είναι στην κυβέρνηση. Και έδωσε την πλειοψηφία του 15 ή του 20% στο σύνολο, σε ένα άλλο κόμμα, θα βρεθεί αυτό το οποίο κατά την προσδοκία, έχει το μεγαλύτερο ποσοστό να μην είναι κυβέρνηση και όλα τα άλλα μαζί, αν συναθροιστούν να φτιάξουν κυβέρνηση. Αυτό δεν είναι ανωμαλία της φύσης; Και κατά τι αυτό εκφράζει περισσότερο την κοινωνική βούληση;
Το σύστημα είναι σεσημασμένο και καθορισμένο, οργανωμένο με τέτοιον τρόπο, που...δεν αφήνει να αναπνεύσει καμία πολιτική δύναμη που θα το αμφισβητήσει. Θα το αμφισβητήσει εννοώ, όχι ως προς τη δομή του. Θα το αμφισβητήσει ως προς τις πολιτικές του επιλογές.

Π. Ιωάννου:
- Kύριε Κοντογιώργη, επειδή είστε πολιτικός επιστήμονας, ζήτησε η κυβέρνηση να συμβουλευτεί από εσάς, να πάρει τις συμβουλές σας;


Γ. Κοντογιώργης:
- Όχι βέβαια! Μα, οποιοσδήποτε ασκεί κριτική όχι με ένα άλλο κόμμα αλλά με αφετηρία το συμφέρον της χώρας, όπως το εννοεί εν πάση περιπτώσει ή τη λογική ενός συστήματος, θεωρείται εχθρός και ταξινομείται απέναντι. Πρέπει να είσαι αυτός που θα κρατάς το θυμιατό για να σε κάνουν συνομιλητή τους. Κατά παράδοση δεν θεωρούμαι κατάλληλος συνομιλητής και έχουν δίκιο, ίσως, γιατί...η αντίρρησή μου είναι μια αντίρρηση η οποία έχει να κάνει με την ίδια την δομή, τη λογική του συστήματος. Αυτό δηλαδή που, στον κόσμο όλο σήμερα αποτελεί μια παραφωνία σε σχέση με το μέλλον, γιατί κρατάνε μέσω αυτού του συστήματος τις κοινωνίες στον 18ο αιώνα, αλλά και που είναι υπόλογος στην Ελλάδα για το καθεστώς κατοχής, καταστροφής και συρρίκνωσης της χώρας, που συμβαίνει εδώ και 2 αιώνες! Όπως αντιλαμβάνεστε επομένως, δεν είμαι κατάλληλος συνομιλητής, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα...Το θέμα είναι οι κοινωνίες να αντιληφθούν εν προκειμένω η κοινωνία η ελληνική, ότι ΟΣΟ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΥΦΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ! Μπορεί το κόμμα να ευνοεί για πελατειακούς λόγους, για να ξεδοντιάσει όπως λέμε την κοινωνική συλλογικότητα και τον κάθε έναν να τον βάλει στη θέση του..."Ο Σώζων εαυτόν Σωθήτω", άρα να του παρέχει μερικές εκδουλεύσεις, θα τα βρει μπροστά του...Πόσοι επωφελήθηκαν από την άκρατη και λεηλατική πελατειακή λογική που λειτούργησε στη διάρκεια της μεταπολίτευσης;...Ε, τώρα λοιπόν, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι από αυτούς, δε δεινοπαθούν ψάχνοντας να βρουν στοιχεία μιας ελάχιστης αξιοπρέπειας;
Μη ξεχνάμε ότι αυτό που επιχειρεί σήμερα ο Τσίπρας με την "αναλογική", δεν έχει να κάνει μόνο με την αλλαγή της πολιτικής ατζέντας, αλλά θέλει να επαναφέρει το εγχείρημα "Παπανδρέου" του 1989, για να παρεμποδίσει, το ομολόγησε άλλωστε ο...συμβίος του μελλοντικός κύριος Λεβέντης, για να παρεμποδίσει λοιπόν, την εναλλαγή στην εξουσία. Εγώ δε θεωρώ ότι οποιαδήποτε εναλλαγή θα αλλάξει τα πράγματα, αλλά...είναι τρομακτικό αυτό που γίνεται σήμερα με πρόσχημα την απλή αναλογική. Θέλουν την απλή αναλογική, όπως και να την θέλουν εν πάση περιπτώσει και με όποιες διαφοροποιήσεις, για να εμποδίσουν την εναλλαγή στην εξουσία, να δημιουργήσουν δηλαδή πολιτικό αδιέξοδο, επειδή γνωρίζουν ότι δεν είναι πρώτο κόμμα για να κυβερνήσει. Θα σας το πω με πολύ απλό τρόπο. Ο λαός είναι πολιτισμική έννοια. Εάν δεν αντιληφθούμε τον λαός ως πολιτική έννοια, δηλαδή ως κοινωνία των πολιτών με πολιτική αναφορά, θεσμικά συντεταγμένο, που να έχει λόγο στα πράγματα, δεν πρόκειται να αλλάξει ΤΙΠΟΤΕ! Σας διαβεβαιώ ότι, με την εναλλαγή στην εξουσία, οποιοδήποτε κόμμα και να ανέβει στη εξουσία, θα παραδώσει μια Ελλάδα μικρότερη. Όχι γιατί δεν υπάρχουν έντιμοι και ικανοί, αλλά ό,τι αποτελεί και στιγματίζεται ως επικίνδυνο για το πολιτικό σύστημα επειδή το αμφισβητεί, θα εξουδετερώνεται εν τη γενέσει του. Η ανάταξη της χώρας, μπορεί να γίνει μόνο με την...υπέρβαση αυτού του καθεστώτος. Γιατί περί καθεστώτος πρόκειται. Είναι ένα πολιτικό σύστημα το οποίο έχει μεταβληθεί, μεθαρμοστεί και λειτουργεί ως καθεστώς. Την υπέρβαση του συνόλου πολιτικού συστήματος, που ανάγεται στον ίδιο τον πυρήνα του πολιτικού συστήματος που είναι κυβέρνηση, βουλή και όλα αυτά, σε σχέση με την κοινωνία, δημόσια διοίκηση, δικαιοσύνη και νομοθεσία. Όλα μαζί! Αυτά δε γίνονται, δεν αλλάζουν με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό. Δεν αλλάζουν με την κομματική εναλλαγή. Χρειάζεται να οδηγηθούν στην κατάρρευση και την ανατροπή του. Ξεκάθαρα πράγματα. Δεν εννοώ την ιδέα της αιματοχυσίας ή της επανάστασης με βίαιο τρόπο, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι με πολύ ειρηνικό τρόπο μπορεί, εάν αύριο το πρωί ξυπνούσε η κοινωνία, θα μπορούσε, και τους έβαζε όλους απέναντι και δεν σκεφτόταν με όρους εναλλαγής και είχε συγκεκριμένο πρόταγμα συμμετοχής της στα κοινά, να είστε βέβαιος ότι θα είχε καταρρεύσει και θα είχε αλλάξει την ίδια στιγμή. Θα είχαν βγει νέες πολιτικές δυνάμεις που θα διακινούσαν άλλο σύστημα κι άλλες πολιτικές! Και κυρίως να ξέρετε ένα πράγμα! Οι αγορές και ο Γερμανοί ή οι άλλοι ηγεμόνες της Ευρώπης, δεν φοβούνται κανέναν(!) από αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία, οποιασδήποτε κοπής. Φοβούνται ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ!
Κι ενώ υπάρχει η αιτία της εξέγερσης, η εξαθλίωση, ενώ υπάρχει ο υπαίτιος στην συνείδηση της κοινωνίας για την εξαθλίωση, δεν υπάρχει το πρόταγμα. Το πρόταγμα της εναλλαγής στην εξουσία λειτουργεί εκτονωτικά. Και αυτό το πρόβλημα το εξηγώ με μερικές αράδες στην πρώτη σελίδα του νέου βιβλίου μου γράφοντας:

"Όταν ο λαός ενθυλακώσει πλήρως την αίσθηση του αδιεξόδου, το πιο πιθανόν είναι ότι δεν θα εξεγερθεί. Θα δραπετεύσει για να διασωθεί ή θα ιδιωτεύσει εν αδυναμία. Η αίσθηση του αδιεξόδου για να οδηγήσει σε αλλαγή πρέπει να συνοδεύεται με πρόταγμα αλλαγής. Όχι εναλλαγής στην εξουσία. Τότε θα μιλήσουμε για επανάσταση. Σήμερα δεν υπάρχει πρόταγμα αλλαγής, παρά μόνο διαμαρτυρία κατά των κυβερνώντων".
http://www.makeleio.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/%CE%B1%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B7-%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%8D/

Τους έχετε ακούσει συχνά να λένε ότι έχει διογκωθεί η κοινωνική δυσαρέσκεια και να πάμε σε εκλογές. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι θα τους δώσουν μια νέα προσδοκία με έναν άλλο "σωτήρα", ο οποίος γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα κάνει τα ίδια! Αλλά η εκλογική διαδικασία είναι εκτονωτική της εξεγερτικής προδιάθεσης της κοινωνίας μέσα στην εξαθλίωσή της. ... Πρέπει, για να μη δημιουργηθούν εντυπώσεις, όχι να επαναφέρουμε τις κοινότητες, τα κοινά, τις πόλεις κράτη που ζούσαν οι Έλληνες και τις είχαν ως κοινωνίες τους μέχρι και τον 18ο αιώνα. Αλλά, να αναπτύξουμε αυτό που δημιουργήθηκε εκεί, σε επίπεδο συνολικού κράτους-έθνους. Δηλαδή, το πολιτικό σύστημα του κοινού, να γίνει πολιτικό σύστημα του κράτους-έθνους. Και όχι να διασπάσουμε το κράτος-έθνος σε πολλές μικρές κοινότητες ώστε εκεί να νομίζουν οι άνθρωποι ότι αυτοκυβερνιόνται αλλά το κεντρικό πολιτικό πεδίο να παραμένει στα χέρια όσων έχουν τη δυνατότητα να το ελέγχουν. Είναι λάθος αυτό!

Π. Ιωάννου:
- Ωραία, πρακτικά, πως θα γίνει αυτό;...Εγώ αυτό το όνειρο θέλω να το ζήσω τώρα! Όχι στα παιδιά και στα εγγόνια, τώρα!


Γ. Κοντογιώργης:
- Κύριε Ιωάννου θα σας απογοητεύσω, αλλά δεν θα το ζήσετε...Κάθε πολιτεία έχει τον δικό της χρόνο. Η ελληνική κοινωνία έχει μπει στον αστερισμό και των άλλων κοινωνιών. Άρα εξελίσσεται μαζί τους. Συνεπώς, όσο και να το ονειρεύεστε η Δημοκρατία δεν θα έρθει ούτε χθες, ούτε αύριο το πρωί. Διότι δεν είναι του παρόντος. Δεν διαδηλώνει κανείς γι΄αυτό. Όσο και να την συζητάμε, θα βγούμε έξω στη συνέχεια, και θα αρχίσουμε να λέμε, όχι εγώ, αλλά, παραδείγματος χάρη οι μαθητές μου, για πρόεδρο της Δημοκρατίας, εκλογές, και ούτω καθεξής, επομένως δεν είναι μέσα στο αξιακό μας σύστημα διότι δεν έφτασε ο χρόνος τους. Απ΄την άλλη, διαπιστώνουμε ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο η οποία μας έχει καθυποτάξει λογικές και σε γνώσεις οι οποίες είναι ψευδής. Ζούμε ένα καθεστώς αλλοτρίωσης σε επίπεδο εννοιών το οποίο έχει γίνει δεύτερη φύση μας. Χρειάζεται λοιπόν να επαναστατήσουμε σε γνωστικό επίπεδο και να πάψουμε να χαρακτηρίζουμε μια "ολιγαρχία" ως Δημοκρατία, ένα σύστημα μοναρχίας ως δημοκρατικό, την αντιπροσώπευση και τη δημοκρατία ως ένα και το αυτό και ούτω καθεξής. Για να πάμε στη Δημοκρατία πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τις έννοιες. Τι είναι Δημοκρατία; Πρέπει να αναγνωρίσουμε την ανάγκη της και να την κάνουμε μέρος των επιδιώξεων και του αξιακού μας συστήματος. Να ξέρουμε γιατί(;) μας είναι χρήσιμη κι απαραίτητη!
Κλείνοντας να σας πω ότι σήμερα, πάμε σε μια άλλη φάση, που θα απαιτήσει αρκετά σύντομα, την "αντιπροσώπευση". Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε το τι είναι η αντιπροσώπευση και πώς μπορεί να γίνει. Πώς δηλαδή η ιδιότητα του εντολέα που σήμερα κατέχεται απ΄τον εντολοδόχο πρωθυπουργό, θα περιέλθει στην κοινωνία. Και μετά να φτιάξουμε το σύστημα που θα μας οδηγήσει. Και θα πάμε σ΄αυτό, γιατί θα έχουμε ενθυλακώσει την αντίληψη ότι το παρόν σύστημα δεν δίνει λύσεις στα συμφέροντά μας. Άρα λοιπόν, να καταλάβουμε ότι πρέπει να γίνουμε έστω με αυτόν τον τρόπο του εντολέα, νοικοκύρηδες στο σπίτι μας, στο συλλογικό μας σπίτι. Αυτό είναι το κεντρικό πρόβλημα σήμερα. Δουλεύουμε για να τους κάνουμε ηγεμόνες μας, η ενσάρκωση της εθελοδουλίας, υπήκοοι, μεταβαλλόμαστε σε δούλοι, διότι όποιος υπόκειται στην εξουσία, στην απόφαση κάποιου άλλου για τη ζωή του, σημαίνει ότι δούλος, εθελόδουλος. Ποιος το σκέφτεται αυτό σήμερα;...Ας αλλάξουμε λοιπόν τα πράγματα μέσα στο μυαλό μας και να είμαστε βέβαιοι ότι τότε θα βγούμε στο ξέφωτο και θα ελπίσουμε!



Απομαγνητοφώνηση από την Ελένη Ξένου, για τον αγαπητό φίλο Πέτρο Ιωάννου με τις εξαιρετικές και άκρως διαφωτιστικές εκπομπές του, και για τον λατρεμένο καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πολιτικό φιλόσοφο της εποχής μας Γιώργο Κοντογιώργη.
Ε.Ξ.

Γιώργος Κοντογιώργης: "Το 2021 θα ντρεπόμαστε για την κατάντια μας κι "αυτοί" θα γιορτάζουν το 1821..."

Δημοσιεύτηκε στις 18 Ιουν 2016
Γιώργος Κοντογιώργης ομότιμος Καθηγητής στο Πάντειο και Πέτρος Ιωάννου στον Σπορnews 90,1 της Λάρισας στην εκπομπή ''Ακροβάτες του ονείρου'' (17.6.16) για το διαδίκτυο sportnews90,1.gr
(...)  Όλοι μας γνωρίζουμε καλά ότι μόνο με την διατήρηση στην επιφάνεια των απολιθωμάτων του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, μπορούν να ηγεμονεύουν στα μυαλά των ανθρώπων, ώστε να τους κατακρατούν στην κατοχή τους. (...)



Πέτρος Ιωάννου:
«Σύμφωνα με τα ανωτέρω αυτός που εισηγείται να άρχει ο νόμος, προκρίνει να άρχει μόνον ο θεός και ο έλλογος νους. Όμως αυτός που προτείνει να άρχει ο άνθρωπος [η προσωπική του βούληση αντί του νόμου] εγκαθιστά μαζί του [στην αρχή] το θηρίο. Διότι και οι επιθυμίες του ανθρώπου ομοιάζουν με εκείνες του θηρίου και τα πάθη της ψυχής διαφθείρουν ακόμη και τους άριστους άνδρες όταν γίνονται άρχοντες. Ο νόμος είναι ο έλλογος νους χωρίς τις ιδιοτέλειες της ψυχής».


Γιώργος Κοντογιώργης:
«...Είναι ένα απόσπασμα το οποίο ανάρτησα στο ιστολόγιό μου, και στο facebook, που συνοδεύει τον διάλογο που έγινε στο κλείσιμο του παγκόσμιου συνεδρίου για τον Αριστοτέλη, (την τελευταία μέρα).

Κάποια στιγμή εξήγησα ότι ο Αριστοτέλης είναι εμμονικός με το νόμο! Βλέπει την κοινωνία να ξεκινάει και τη συγκρίνει με τις κοινωνίες των ζώων, για να δείξει πώς μέσα από την καθιέρωση κανόνων, δηλαδή νόμων, οδήγησε σε έναν "εξανθρωπισμό" όπως θα λέγαμε της κοινωνίας. Δηλαδή, με το νόμο αφαίρεσε τα ζωώδη ένστικτα που έχει ο άνθρωπος, γιατί είναι κι αυτός ένα ζώο, προκειμένου να τον εκπολιτίσει. Είπα λοιπόν εκεί, διευκρίνισα, ότι ο Αριστοτέλης έχει μια αφετηρία, θεωρεί ότι ο άνθρωπος χωρίς τους νόμους είναι όπως ένα θηρίο μέσα στη φύση. Ο κύριος Παρασκευόπουλος λοιπόν αμφισβήτησε, προφανώς ο άνθρωπος δεν είναι Αριστοτελιστής, δεν ξέρει, ήθελε όμως να υπερασπιστεί την ερμηνεία που έδινε, εσφαλμένη μεν αλλά δε πειράζει, για τον Αριστοτέλη, την κοινωνία και τον νόμο, υποστηρίζοντας ότι πρώτα είναι η κοινωνία και μετά ο νόμος. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι παραβιάζουμε τον νόμο, ότι μπορούμε να στηριχτούμε με όρους ανομίας, ότι μπορούμε να κάνουμε πολιτική εφαρμογή του νόμου, ότι μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ο νόμος είναι κι αυταρχικός, πολλά τέτοια, με άλλα λόγια, ουσιαστικά μας οδηγεί στο να δούμε την κοινωνία υπό τους όρους του συσχετισμού δύναμης, του ποιος είναι ισχυρός και ποιος όχι, και όχι υπό το πρίσμα ενός κανονιστικού περιβάλλοντος που θα υποτάσσει τη δύναμη στην αρχή της ισότητας και της πολιτειότητας. Αμφισβήτησε λοιπόν λέγοντας ότι αυτό το λέει ο Χομπς. Λέω, βέβαια δε το είπα έτσι αλλά αυτό εννοούσα, διαβάζει πολύ Χομπς, δηλαδή αυτούς που ανήκουν ήδη στο οστεοφυλάκιο της ιστορίας και πολύ λιγότερο Αριστοτέλη...

Αυτό που ανάρτησα λοιπόν, γιατί υπάρχει και ακροατήριο που ακούει κι επομένως, εισπράττει απόψεις, το σχετικό αυτό κείμενο το οποίο προφανώς κυκλοφόρησε στο internet, δηλώνει ότι όπου βασιλεύει ο νόμος βασιλεύει ο θεός. Κι όταν λέει ο Αριστοτέλης "ο θεός", δεν εννοεί ότι έρχεται ο θεός στη γη να κυβερνήσει... αλλά οι Αρχές και οι Αξίες του ανθρώπινου πολιτισμού! Ενώ όπου αφήνουμε τον άνθρωπο να κυβερνάει πέραν του νόμου, ή όταν τοποθετείται ο πολιτικός υπέρ άνω του νόμου, όπως είναι σήμερα ο κάθε υπουργός και ο κάθε πολιτικός βουλευτάκος, ή πρωθυπουργός, τότε κυβερνά το θηρίο. Εγκαθιστά την εξουσία, στις σχέσης τις ανθρώπινες το θηρίο! Μη ξεχνάμε ότι αυτό έχει τεράστια σημασία!

Δεν ήταν στις προθέσεις μου να δώσω προεκτάσεις, αλλά επειδή αναφερθήκατε, να πω κάτι που έχω επισημάνει πολλές φορές. Όταν ο κύριος Παρασκευόπουλος έγινε υπουργός, ήταν πιο...φρόνιμος σε σχέση με τον προκάτοχό του. Ο προκάτοχός του, ο κύρος Αθανασίου, όταν υπήρξαν ταραχές στις φυλακές, δε κινητοποίησε τη Δημόσια Διοίκηση, τη δημόσια σφαίρα για να εφαρμόσει το νόμο και να ελέγξει τις φυλακές, να φτιάξει ένα καλύτερο περιβάλλον φυλακών όπως επιβάλλεται για την ιστορική μας παράδοση αν θέλετε, διότι, εκεί υπήρχε πολιτισμός κάποια στιγμή...το λένε και τα κοινά της Τουρκοκρατίας, τα συντάγματα. ... Ε, ούτε αυτό δεν εφαρμόζουν σήμερα. Αντί αυτού, ψήφισε έναν καινούριο νόμο για να δείξει ότι κάτι κάνει. Γι΄ αυτό και η νομοθεσία στην Ελλάδα είναι και πολύ δαίδαλη και ανακόλουθη, αντιφατική αλλά και καθιστά δέσμια την κοινωνία, την χειραγωγεί και δεν της επιτρέπει να αναπτύσσει τις δημιουργικές της δυνατότητες. Διότι ακριβώς, ψηφίζονται νόμοι, με πολιτική σκοπιμότητα και όχι με βάση της έννομης λειτουργίας της κοινωνίας. Τι έκανε λοιπόν ο κύριος Παρασκευόπουλος όταν ανέλαβε; Δεν ψήφισε έναν καινούριο νόμο, απλώς έστειλε κάποιον και έκανε συμφωνίες "κυρίων" με τις "μαφίες" και τους "άλλους" των φυλακών, τους έδωσε αυτά τα οποία συμφώνησε προς αυτούς, ψήφισε και νόμους σχετικούς όπως ξέρετε, και συγχρόνως, τους βαρυποινίτες τους ξανά άφηνε στην κοινωνία. Κι αυτό το θεώρησε ότι είναι Αριστερή μεταρρύθμιση... Δηλαδή το ότι αφήνει τις φυλακές να λειτουργούν με τις μαφίες κι απλώς συμφωνεί να μη δημιουργούν μείζονα πολιτικά προβλήματα, γιατί περί αυτού πρόκειται, δεν αγγίζει το οργανωτικό λειτουργικό τους πλαίσιο, δεν καθορίζει τους κανόνες ώστε να παίζουν και το παιδευτικό ρόλο που έπρεπε να παίζουν. Παρ΄ όλου που καταναλώνουν τεράστια κονδύλια ξέρετε...για να λειτουργεί με τις μαφίες. Το ότι είναι κέντρα ναρκωτικών, ότι έρχεται άλλος υπουργός και δηλώνει ότι οι φυλακές δεν ελέγχονται, είναι κράτος εν κράτη από τις μαφίες... και το ότι εν πάση περιπτώσει οι φυλακές πέραν από του κοινωνικού και παιδευτικού τους ρόλου, έχουν και έναν άλλο ρόλο: Nα προστατεύσουν την ελληνική κοινωνία από αυτούς οι οποίοι την απειλούν. Ποιοι την απειλούν; Οι βαρυποινίτες. Αυτοί που διέπραξαν μείζονα αδικήματα. Όχι μόνο δεν φροντίζουν για την αναμόρφωση, αλλά δεν έχουν και την στοιχειώδη θέληση να δουν τι γίνεται στον κόσμο. Ξέρετε, αυτοί που τιμωρούνται για κάποιο αδίκημα, ανάλογα με το αδίκημά τους επιλέγεται στο εξωτερικό, να ασκούν κι άλλα λειτουργήματα. Από κοινωνικά λειτουργήματα μέχρι να φυτεύουν δέντρα στα βουνά!... Ε, ας κάνουν κάτι λοιπόν προς αυτή την κατεύθυνση και να μην επικαλούνται την κοινωνία ως μια άνομη κατάσταση και τον νόμο ως μια υπόθεση την οποία τη ψηφίζουμε μεν αλλά την εφαρμόζουμε κατά περίπτωση εκεί που μας βολεύει ή που δεν μας βολεύει.

Για να δείτε τις συνέπειες αυτού του συλλογισμού, σας λέω το εξής: Ανέφερε, ότι αποφασίζει κάποιο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα για το αν πτωχεύσει μια χώρα, ένας λαός. Και επίσης ότι υποχρεώθηκε να ψηφίσει έναν νόμο ο οποίος αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και δεν έπρεπε να ψηφιστεί. Διερωτώμαι, γιατί τον δημοσίευσε και τον ψήφισε; Γιατί αποφασίζει ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα; Είναι εύκολο να το διαπιστώσουμε γιατί το ξέρουν όλοι. Κι αυτοί που το εφαρμόζουν. Αλλά, όταν τέθηκε το ζήτημα ότι έχουμε το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο κυριαρχεί στον κόσμο, και όχι το πολιτικό σύστημα, είναι παράγωγο αυτών των οποίων συνέβησαν τον 18ο αιώνα, και ότι είναι ξένο σώμα προς τη σημερινή εποχή και κρατάει την κοινωνία στο παρελθόν, ο ίδιος δεν σκέφτηκε να πει..."α κάτι μου λέει αυτός ο άνθρωπος εδώ, για να το δω...". Με συγχωρείται, εάν υποχρεώθηκε σημαίνει ότι δεν έχει τη δύναμη και τη θέληση να αντισταθεί σε αυτές τις δυνάμεις. Και δεν έχει τη δύναμη και τη θέληση, διότι δεν έχει πίσω του τον λαό! Δεν έχει πίσω του τη νομιμότητα, δηλαδή το πολιτικό σύστημα που θα του δημιουργούσε κυρώσεις εάν το έπραττε! Δεν είναι δηλαδή εντολέας, εντολοδόχος μιας πολιτικής την οποία τη ελέγχει και την εφαρμόζει σε πρώτο και τελευταίο βαθμό η κοινωνία. Εάν έπρεπε να δώσει λόγο τω πράξεών του στην κοινωνία, σε ένα σώμα πολιτών το οποίο θα έλεγχε την πολιτική ακολουθία της εντολής που δεν έλαβε και της βούλησης της κοινωνίας θα βλέπατε ότι δεν θα αποτολμούσε να το διαπράξει Η υπεροχή των αγορών δεν είναι πρωτογενής. Αλλά δε το ξέρει...Η υπεροχή των αγορών είναι συνάρτηση του γεγονότος ότι οι πολιτικοί δεν είναι αυτοί που διαχειρίζονται το ολοκληρωτικό αυτό πολιτικό σύστημα, δεν έχουν καμία σχέση με την κοινωνική βούληση. Είναι εντολείς και εντολοδόχοι. Αυτοί αποφασίζουν κι αυτοί εκτελούν.

Άρα λοιπόν, εάν ο δυνατός δεν είναι η κοινωνία, γιατί δεν είναι συντεταγμένη για να αποτελεί σώμα και να αποφασίζει, αλλά είναι οι αγορές, εντολοδόχος των αγορών θα γίνει! Και θα εκτελεί ότι του λένε! Ό,τι κάνει δηλαδή και η σημερινή κυβέρνηση, ό,τι έκανε και η χθεσινή και ούτω καθεξής. Και όχι απλώς εντολοδόχοι, αλλά εκτελεστικοί λογιστές! Ό,τι τους λένε! Τους στέλνουν και το νόμο, μη το ξεχνάμε κι αυτό, στα αγγλικά νομίζω και τον μεταφράζουν εδώ γραφεία, γιατί δεν τους εμπιστεύονται κιόλας, τους θεωρούν απατεώνες, λοιπόν τους στέλνουν το νόμο και αυτοί πάνε απλώς και τον νομιμοποιούν στη Βουλή! ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΠΙΑ ΑΥΤΗ Η ΒΟΥΛΗ!

Και για πείτε μου, για να δούμε και τις προεκτάσεις αυτής της πραγματικότητας, γιατί δεν τους αρέσει ο νόμος; Η έννομη τάξη; Την θεωρούν για ακροδεξιά. Το να μην καταστρέφει κανείς το πανεπιστήμιο ή να υφίσταται κυρώσεις όταν παράγει τεράστια κόστη στην κοινωνία που καλείται να πληρώσει για αυτά, οι πελάτες τους, η κομματοκρατία, οι παρατάξεις θεωρούν ότι η εφαρμογή του νόμου είναι αυταρχικό μέτρο και αφήνουν να καταστρέφουν. Να καταστρέφουν τη χώρα, την κοινωνία!

Αλλά εν πάση περιπτώσει, προσέξτε. ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ το γεγονός! 7,5 χιλιάδες σελίδες! Για να διαβάσω εγώ που, επάγγελμά μου είναι αν θέλετε η ανάγνωση, για να τις διαβάσω θέλω μερικούς μήνες. Για να τις μελετήσω θέλω πάνω από έναν χρόνο! Αυτοί λοιπόν τις ψήφισαν μέσα σε 2 μέρες!... Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει; Σημαίνει ότι ο καθένας από αυτούς μας κοστίζει 600 χιλιάδες ευρώ το χρόνο κατ΄ ελάχιστον, για να βάλει την υπογραφή του εκεί που θα του πει ο κάθε ξένος, και θα του δώσει εντολή να το κάνει ο πρωθυπουργός ή ο αρχηγός του. Αυτοί είναι.»


(Απομαγνητοφώνηση, Ελένη Ξένου)





Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

«Θέα-τρον = θέα τριών»

Αναστάσιος Ασημακόπουλος



Το θέατρο, το αληθινό θέατρο, λέει όλη η εσωτερική φιλοσοφική παράδοση, είναι ΘΕΑ ΤΡΙΩΝ ΚΟΣΜΩΝ. Ο θεατής μετέχει δηλαδή κατ’ ουσίαν, σε μια μυσταγωγία, κατά την οποία ΘΕΑΤΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ:
α. τον απτό υλικό κόσμο, που εμπίπτει των αισθήσεων και αποκαλείται «πραγματικότητα»
β. τον λεπτοφυέστερο συναισθηματικό-ψυχικό, που διαβιεί μεταξύ λόγου και δράσης και μένει στην μνήμη ως ζωηρή εντύπωση και
γ. τους ανωτέρους υπερβατικούς κόσμους, τους κόσμους της Όντως -κατά Πλάτωνα- Πραγματικότητας.
Η επικοινωνία μεταξύ σκηνής και πλατείας σ’ αυτές τις συνθήκες, καθίσταται ευκρινής, γιατί το κείμενο ερμηνεύεται από ηθοποιούς ειδικά εκπαιδευμένους, με δραματική συγκρότηση και ευαισθησία, ικανούς να ανασύρουν από το ψυχικό τους βάθος πρωταρχικές αλήθειες, οι οποίες, «υλοποιούμενες» στην σκηνή, συγκινούν τους θεατές και ανυψώνουν τις ψυχές σε τέτοια επίπεδα ταύτισης, όπου θεατής, θεώμενος και θέαμα γίνονται Ένα.
Όταν επιτυγχάνεται αυτή η εσωτερική συγκινησιακή φόρτιση, απότοκη της θέασης των τριών κόσμων, τότε μόνον έχει συντελεστεί μια ουσιαστική δραματική πράξη. Οι θεατές αποκαθαίρονται και οι ηθοποιοί νιώθουν ευτυχή πληρότητα, αφού πέτυχαν να συντονιστούν με την ανώτερη έσω-ύπαρξή τους, καταθέτοντας υλικό από τα ψυχικά τους αποθέματα.
Το δε έργο, στον λόγο και στην δραματική του απόδοση, πρέπει να διαθέτει ουσία, αισθητική και μέτρο, κυρίως όμως μέγεθος. Το ασήμαντο, το ευτελές, το ποταπό… πώς να συγκινήσουν; Το θέατρο οφείλει να τέρπει τις αισθήσεις των θεατών. Το ωραίο πρέπει να γεμίζει τα μάτια τους και ο λόγος να είναι γλυκύς -«ηδυσμένος», όπως λέει ο Αριστοτέλης στην Ποιητική, στον ορισμό του για την τραγωδία- και να έχει ρυθμό, εναλλαγές και μουσικότητα. Η κίνηση των ηθοποιών στον χώρο να είναι αρμονική, με μέτρο και χάρη και το σκηνικό, τα κοστούμια, οι φωτισμοί, οι ήχοι και η μουσική να συμβάλλουν στην προσφορά ενός άρτιου και υψηλής ποιότητας αισθητικού αποτελέσματος.
Το θέατρο που εμείς υπηρετούμε, έχει αλήθεια. Αποσκοπεί μεν στην αισθητική παρουσίαση του φαινομένου, αλλά ζητά να συλλάβει και το νοούμενο. Δεν μας ενδιαφέρει η φωτογραφική απεικόνιση μιας μίζερης «πραγματικότητας» αλλά το αιώνιο και συνεχές που είναι πίσω από τα πράγματα, που φωλιάζει ανάμεσα στις γραμμές του κειμένου και στις παύσεις του. Μας αφορά η Αλήθεια και όχι η περιγραφή της. Μας συγκινεί το θέατρο που από μία συγκεκριμένη κατάσταση σε δεδομένο τόπο και χρόνο, οδηγεί τον θεατή στο συμβολικό διαχρονικό επίπεδο και από εκεί, στο Αρχετυπικό, στο άχρονο Τώρα, στο Είναι, όπου νιώθει και συνειδητοποιεί την Αλήθεια και τον εαυτό του μέσα σε αυτήν, ως αιωνιότητα, συνείδηση και ευδαιμονία.
Αυτό είναι το θέατρο: λούσιμο στο Απολλώνιο φως και εσωτερική βύθιση στην θεία Βακχική μανία. Έχοντας αυτές τις σκέψεις για οδηγό, κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας –όπως έλεγε ο δάσκαλος Κάρολος Κουν- μα και για την ψυχή των θεατών.

Θέα-τρον = θέα τριών
Αναστάσιος Ασημακόπουλος (Ενωδών)



Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017

«Σήμερα μας κυβερνάει η πιο απεχθής πλευρά της "κομματοκρατίας"»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ




«...Σήμερα μας κυβερνάει η πιο απεχθής πλευρά της "κομματοκρατίας", που είναι οι παρατάξεις των πανεπιστημίων. Στην τελευταία επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Σμύρνη, διάβασα το βιογραφικό το οποίο έδωσε στους Τούρκους, για να τον κάνουν επίτιμο διδάκτορα. Το πρώτο θέμα είναι ότι ήταν παραταξιάρχης, με ό,τι αυτό σημαίνει, σε καταστροφές, σε καταδολίευση, σε εκβιασμούς...στα πάντα, στο λύκειο. Και μετά, στο Πολυτεχνείο και στη Σύγκλητο. Όποιος γνωρίζει τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι μέσα στα πανεπιστήμια και πώς μετέβαλλαν έναν δημόσιο χώρο σε ιδιωτικό, προσωπικό τους λάφυρο, τότε, μπορεί να ξέρει κανείς γιατί βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε. Γιατί αυτό το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να παραγάγει ούτε πολιτικές κοινού συμφέροντος ούτε πολιτικές ηγεσίες που να είναι εναρμονισμένες με τον εθνικό, συλλογικό σκοπό αυτής της χώρας.
Υπάρχει μια ιδιαιτερότητα στην εποχή μας, ότι το "συλλογικό" δεν το εκφράζει η κοινωνία. Η κοινωνία δεν συγκροτεί συλλογικότητα. Η κοινωνία είναι ένα άθροισμα ατόμων, είναι ιδιώτης. Το τι θέλει και τι δεν θέλει η κοινωνία, (το "συλλογικό"), το εκφράζει ο πολιτικός στα συστήματά μας. Ο πρωθυπουργός. Αυτό τι σημαίνει όμως;...Ότι κάποιος πρέπει να του...τραβάει τ΄αυτί. Δηλαδή, κάποια περιοχή της κοινωνίας ή οποιαδήποτε άλλη περιοχή του κράτους πρέπει να τον εκπαιδεύει και συγχρόνως να τον υποχρεώνει να εναρμονίζει τις πολιτικές του προς το κοινωνικό συμφέρον. Αυτό λοιπόν δεν συμβαίνει! Δεν υπάρχουν ούτε οι μηχανισμοί ούτε οι δυνατότητες αυτές. Και είναι θέμα πολιτικού συστήματος. ... Δεν υπάρχει ούτε ένα πολιτικό άρθρο του συντάγματος που να μην παραβιάζεται κατάφωρα υπέρ της "κομματοκρατίας"! Ένα και μόνο άρθρο αν αναφέρουμε που δεν παραβιάζεται, θα είναι θαύμα! ΟΛΑ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΙ! Διερωτώμαι βέβαια τι κάνει η Δικαιοσύνη, έτσι;...».

Γιώργος Κοντογιώργης.
___________________

29/05/2016
Ο Γ. Κοντογιώργης στην εκπομπή Focus live στο κανάλι Kontra, για την ιδιωποίηση του δημοσίου αγαθού από το εκφυλισμένο Ελληνικό πολιτικό σύστημα και την Ελλαδική κομματοκρατία που, ιστορικά, είναι απέναντι και εχθρική έναντι της κοινωνίας που συνεχίζει να ιδιωτεύει εν αδυναμία.



(Α μέρος)
Ο Γ. Κοντογιώργης για το εκφυλισμένο πολιτικό σύστημα και την κοινωνία εν ιδιωτεία 29-5-16


FOCUS LIVE 29/05/2016 ΜΕΡΟΣ 2



Ελένη Ξένου