Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017

Γιώργος Κοντογιώργης: "Το 2021 θα ντρεπόμαστε για την κατάντια μας κι "αυτοί" θα γιορτάζουν το 1821..."

Δημοσιεύτηκε στις 18 Ιουν 2016
Γιώργος Κοντογιώργης ομότιμος Καθηγητής στο Πάντειο και Πέτρος Ιωάννου στον Σπορnews 90,1 της Λάρισας στην εκπομπή ''Ακροβάτες του ονείρου'' (17.6.16) για το διαδίκτυο sportnews90,1.gr
(...)  Όλοι μας γνωρίζουμε καλά ότι μόνο με την διατήρηση στην επιφάνεια των απολιθωμάτων του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, μπορούν να ηγεμονεύουν στα μυαλά των ανθρώπων, ώστε να τους κατακρατούν στην κατοχή τους. (...)



Πέτρος Ιωάννου:
«Σύμφωνα με τα ανωτέρω αυτός που εισηγείται να άρχει ο νόμος, προκρίνει να άρχει μόνον ο θεός και ο έλλογος νους. Όμως αυτός που προτείνει να άρχει ο άνθρωπος [η προσωπική του βούληση αντί του νόμου] εγκαθιστά μαζί του [στην αρχή] το θηρίο. Διότι και οι επιθυμίες του ανθρώπου ομοιάζουν με εκείνες του θηρίου και τα πάθη της ψυχής διαφθείρουν ακόμη και τους άριστους άνδρες όταν γίνονται άρχοντες. Ο νόμος είναι ο έλλογος νους χωρίς τις ιδιοτέλειες της ψυχής».


Γιώργος Κοντογιώργης:
«...Είναι ένα απόσπασμα το οποίο ανάρτησα στο ιστολόγιό μου, και στο facebook, που συνοδεύει τον διάλογο που έγινε στο κλείσιμο του παγκόσμιου συνεδρίου για τον Αριστοτέλη, (την τελευταία μέρα).

Κάποια στιγμή εξήγησα ότι ο Αριστοτέλης είναι εμμονικός με το νόμο! Βλέπει την κοινωνία να ξεκινάει και τη συγκρίνει με τις κοινωνίες των ζώων, για να δείξει πώς μέσα από την καθιέρωση κανόνων, δηλαδή νόμων, οδήγησε σε έναν "εξανθρωπισμό" όπως θα λέγαμε της κοινωνίας. Δηλαδή, με το νόμο αφαίρεσε τα ζωώδη ένστικτα που έχει ο άνθρωπος, γιατί είναι κι αυτός ένα ζώο, προκειμένου να τον εκπολιτίσει. Είπα λοιπόν εκεί, διευκρίνισα, ότι ο Αριστοτέλης έχει μια αφετηρία, θεωρεί ότι ο άνθρωπος χωρίς τους νόμους είναι όπως ένα θηρίο μέσα στη φύση. Ο κύριος Παρασκευόπουλος λοιπόν αμφισβήτησε, προφανώς ο άνθρωπος δεν είναι Αριστοτελιστής, δεν ξέρει, ήθελε όμως να υπερασπιστεί την ερμηνεία που έδινε, εσφαλμένη μεν αλλά δε πειράζει, για τον Αριστοτέλη, την κοινωνία και τον νόμο, υποστηρίζοντας ότι πρώτα είναι η κοινωνία και μετά ο νόμος. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι παραβιάζουμε τον νόμο, ότι μπορούμε να στηριχτούμε με όρους ανομίας, ότι μπορούμε να κάνουμε πολιτική εφαρμογή του νόμου, ότι μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ο νόμος είναι κι αυταρχικός, πολλά τέτοια, με άλλα λόγια, ουσιαστικά μας οδηγεί στο να δούμε την κοινωνία υπό τους όρους του συσχετισμού δύναμης, του ποιος είναι ισχυρός και ποιος όχι, και όχι υπό το πρίσμα ενός κανονιστικού περιβάλλοντος που θα υποτάσσει τη δύναμη στην αρχή της ισότητας και της πολιτειότητας. Αμφισβήτησε λοιπόν λέγοντας ότι αυτό το λέει ο Χομπς. Λέω, βέβαια δε το είπα έτσι αλλά αυτό εννοούσα, διαβάζει πολύ Χομπς, δηλαδή αυτούς που ανήκουν ήδη στο οστεοφυλάκιο της ιστορίας και πολύ λιγότερο Αριστοτέλη...

Αυτό που ανάρτησα λοιπόν, γιατί υπάρχει και ακροατήριο που ακούει κι επομένως, εισπράττει απόψεις, το σχετικό αυτό κείμενο το οποίο προφανώς κυκλοφόρησε στο internet, δηλώνει ότι όπου βασιλεύει ο νόμος βασιλεύει ο θεός. Κι όταν λέει ο Αριστοτέλης "ο θεός", δεν εννοεί ότι έρχεται ο θεός στη γη να κυβερνήσει... αλλά οι Αρχές και οι Αξίες του ανθρώπινου πολιτισμού! Ενώ όπου αφήνουμε τον άνθρωπο να κυβερνάει πέραν του νόμου, ή όταν τοποθετείται ο πολιτικός υπέρ άνω του νόμου, όπως είναι σήμερα ο κάθε υπουργός και ο κάθε πολιτικός βουλευτάκος, ή πρωθυπουργός, τότε κυβερνά το θηρίο. Εγκαθιστά την εξουσία, στις σχέσης τις ανθρώπινες το θηρίο! Μη ξεχνάμε ότι αυτό έχει τεράστια σημασία!

Δεν ήταν στις προθέσεις μου να δώσω προεκτάσεις, αλλά επειδή αναφερθήκατε, να πω κάτι που έχω επισημάνει πολλές φορές. Όταν ο κύριος Παρασκευόπουλος έγινε υπουργός, ήταν πιο...φρόνιμος σε σχέση με τον προκάτοχό του. Ο προκάτοχός του, ο κύρος Αθανασίου, όταν υπήρξαν ταραχές στις φυλακές, δε κινητοποίησε τη Δημόσια Διοίκηση, τη δημόσια σφαίρα για να εφαρμόσει το νόμο και να ελέγξει τις φυλακές, να φτιάξει ένα καλύτερο περιβάλλον φυλακών όπως επιβάλλεται για την ιστορική μας παράδοση αν θέλετε, διότι, εκεί υπήρχε πολιτισμός κάποια στιγμή...το λένε και τα κοινά της Τουρκοκρατίας, τα συντάγματα. ... Ε, ούτε αυτό δεν εφαρμόζουν σήμερα. Αντί αυτού, ψήφισε έναν καινούριο νόμο για να δείξει ότι κάτι κάνει. Γι΄ αυτό και η νομοθεσία στην Ελλάδα είναι και πολύ δαίδαλη και ανακόλουθη, αντιφατική αλλά και καθιστά δέσμια την κοινωνία, την χειραγωγεί και δεν της επιτρέπει να αναπτύσσει τις δημιουργικές της δυνατότητες. Διότι ακριβώς, ψηφίζονται νόμοι, με πολιτική σκοπιμότητα και όχι με βάση της έννομης λειτουργίας της κοινωνίας. Τι έκανε λοιπόν ο κύριος Παρασκευόπουλος όταν ανέλαβε; Δεν ψήφισε έναν καινούριο νόμο, απλώς έστειλε κάποιον και έκανε συμφωνίες "κυρίων" με τις "μαφίες" και τους "άλλους" των φυλακών, τους έδωσε αυτά τα οποία συμφώνησε προς αυτούς, ψήφισε και νόμους σχετικούς όπως ξέρετε, και συγχρόνως, τους βαρυποινίτες τους ξανά άφηνε στην κοινωνία. Κι αυτό το θεώρησε ότι είναι Αριστερή μεταρρύθμιση... Δηλαδή το ότι αφήνει τις φυλακές να λειτουργούν με τις μαφίες κι απλώς συμφωνεί να μη δημιουργούν μείζονα πολιτικά προβλήματα, γιατί περί αυτού πρόκειται, δεν αγγίζει το οργανωτικό λειτουργικό τους πλαίσιο, δεν καθορίζει τους κανόνες ώστε να παίζουν και το παιδευτικό ρόλο που έπρεπε να παίζουν. Παρ΄ όλου που καταναλώνουν τεράστια κονδύλια ξέρετε...για να λειτουργεί με τις μαφίες. Το ότι είναι κέντρα ναρκωτικών, ότι έρχεται άλλος υπουργός και δηλώνει ότι οι φυλακές δεν ελέγχονται, είναι κράτος εν κράτη από τις μαφίες... και το ότι εν πάση περιπτώσει οι φυλακές πέραν από του κοινωνικού και παιδευτικού τους ρόλου, έχουν και έναν άλλο ρόλο: Nα προστατεύσουν την ελληνική κοινωνία από αυτούς οι οποίοι την απειλούν. Ποιοι την απειλούν; Οι βαρυποινίτες. Αυτοί που διέπραξαν μείζονα αδικήματα. Όχι μόνο δεν φροντίζουν για την αναμόρφωση, αλλά δεν έχουν και την στοιχειώδη θέληση να δουν τι γίνεται στον κόσμο. Ξέρετε, αυτοί που τιμωρούνται για κάποιο αδίκημα, ανάλογα με το αδίκημά τους επιλέγεται στο εξωτερικό, να ασκούν κι άλλα λειτουργήματα. Από κοινωνικά λειτουργήματα μέχρι να φυτεύουν δέντρα στα βουνά!... Ε, ας κάνουν κάτι λοιπόν προς αυτή την κατεύθυνση και να μην επικαλούνται την κοινωνία ως μια άνομη κατάσταση και τον νόμο ως μια υπόθεση την οποία τη ψηφίζουμε μεν αλλά την εφαρμόζουμε κατά περίπτωση εκεί που μας βολεύει ή που δεν μας βολεύει.

Για να δείτε τις συνέπειες αυτού του συλλογισμού, σας λέω το εξής: Ανέφερε, ότι αποφασίζει κάποιο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα για το αν πτωχεύσει μια χώρα, ένας λαός. Και επίσης ότι υποχρεώθηκε να ψηφίσει έναν νόμο ο οποίος αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και δεν έπρεπε να ψηφιστεί. Διερωτώμαι, γιατί τον δημοσίευσε και τον ψήφισε; Γιατί αποφασίζει ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα; Είναι εύκολο να το διαπιστώσουμε γιατί το ξέρουν όλοι. Κι αυτοί που το εφαρμόζουν. Αλλά, όταν τέθηκε το ζήτημα ότι έχουμε το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο κυριαρχεί στον κόσμο, και όχι το πολιτικό σύστημα, είναι παράγωγο αυτών των οποίων συνέβησαν τον 18ο αιώνα, και ότι είναι ξένο σώμα προς τη σημερινή εποχή και κρατάει την κοινωνία στο παρελθόν, ο ίδιος δεν σκέφτηκε να πει..."α κάτι μου λέει αυτός ο άνθρωπος εδώ, για να το δω...". Με συγχωρείται, εάν υποχρεώθηκε σημαίνει ότι δεν έχει τη δύναμη και τη θέληση να αντισταθεί σε αυτές τις δυνάμεις. Και δεν έχει τη δύναμη και τη θέληση, διότι δεν έχει πίσω του τον λαό! Δεν έχει πίσω του τη νομιμότητα, δηλαδή το πολιτικό σύστημα που θα του δημιουργούσε κυρώσεις εάν το έπραττε! Δεν είναι δηλαδή εντολέας, εντολοδόχος μιας πολιτικής την οποία τη ελέγχει και την εφαρμόζει σε πρώτο και τελευταίο βαθμό η κοινωνία. Εάν έπρεπε να δώσει λόγο τω πράξεών του στην κοινωνία, σε ένα σώμα πολιτών το οποίο θα έλεγχε την πολιτική ακολουθία της εντολής που δεν έλαβε και της βούλησης της κοινωνίας θα βλέπατε ότι δεν θα αποτολμούσε να το διαπράξει Η υπεροχή των αγορών δεν είναι πρωτογενής. Αλλά δε το ξέρει...Η υπεροχή των αγορών είναι συνάρτηση του γεγονότος ότι οι πολιτικοί δεν είναι αυτοί που διαχειρίζονται το ολοκληρωτικό αυτό πολιτικό σύστημα, δεν έχουν καμία σχέση με την κοινωνική βούληση. Είναι εντολείς και εντολοδόχοι. Αυτοί αποφασίζουν κι αυτοί εκτελούν.

Άρα λοιπόν, εάν ο δυνατός δεν είναι η κοινωνία, γιατί δεν είναι συντεταγμένη για να αποτελεί σώμα και να αποφασίζει, αλλά είναι οι αγορές, εντολοδόχος των αγορών θα γίνει! Και θα εκτελεί ότι του λένε! Ό,τι κάνει δηλαδή και η σημερινή κυβέρνηση, ό,τι έκανε και η χθεσινή και ούτω καθεξής. Και όχι απλώς εντολοδόχοι, αλλά εκτελεστικοί λογιστές! Ό,τι τους λένε! Τους στέλνουν και το νόμο, μη το ξεχνάμε κι αυτό, στα αγγλικά νομίζω και τον μεταφράζουν εδώ γραφεία, γιατί δεν τους εμπιστεύονται κιόλας, τους θεωρούν απατεώνες, λοιπόν τους στέλνουν το νόμο και αυτοί πάνε απλώς και τον νομιμοποιούν στη Βουλή! ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΠΙΑ ΑΥΤΗ Η ΒΟΥΛΗ!

Και για πείτε μου, για να δούμε και τις προεκτάσεις αυτής της πραγματικότητας, γιατί δεν τους αρέσει ο νόμος; Η έννομη τάξη; Την θεωρούν για ακροδεξιά. Το να μην καταστρέφει κανείς το πανεπιστήμιο ή να υφίσταται κυρώσεις όταν παράγει τεράστια κόστη στην κοινωνία που καλείται να πληρώσει για αυτά, οι πελάτες τους, η κομματοκρατία, οι παρατάξεις θεωρούν ότι η εφαρμογή του νόμου είναι αυταρχικό μέτρο και αφήνουν να καταστρέφουν. Να καταστρέφουν τη χώρα, την κοινωνία!

Αλλά εν πάση περιπτώσει, προσέξτε. ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ το γεγονός! 7,5 χιλιάδες σελίδες! Για να διαβάσω εγώ που, επάγγελμά μου είναι αν θέλετε η ανάγνωση, για να τις διαβάσω θέλω μερικούς μήνες. Για να τις μελετήσω θέλω πάνω από έναν χρόνο! Αυτοί λοιπόν τις ψήφισαν μέσα σε 2 μέρες!... Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει; Σημαίνει ότι ο καθένας από αυτούς μας κοστίζει 600 χιλιάδες ευρώ το χρόνο κατ΄ ελάχιστον, για να βάλει την υπογραφή του εκεί που θα του πει ο κάθε ξένος, και θα του δώσει εντολή να το κάνει ο πρωθυπουργός ή ο αρχηγός του. Αυτοί είναι.»


(Απομαγνητοφώνηση, Ελένη Ξένου)





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου