Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017


ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ



Επειδή πολύς κόσμος δεν έχει ιδέα που περπατά και που πηγαίνει, ας επωφεληθούμε από τις πολύτιμες για εμάς διδαχές του πολιτικού στοχαστή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Γιώργου Κοντογιώργη, αλλά κι απ΄τις πληροφορίες και τη γνώση που μπορούμε να πάρουμε μελετώντας τα βιβλία και τις σκέψεις του. Ε.Ξ.


«ΔΑΣΙΚΗ ΕΚΤΑΣΗ», ΕΝΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ!
Η Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά - Η Συριζαία διακυβέρνηση ως τρόπος του Αριστερώς Πολιτεύεσθαι.
Σελ. 104-106.



"Επανέρχομαι στο ζήτημα αυτό,(είχα ήδη αναφερθεί στο μείζον αυτό ζήτημα στο έργο μου 'Κομματοκρατία και δυναστικό κράτος', ό.π., σελ. 61 επ.), διότι το θεωρώ παραδειγματικό της πελατειακής αλλοτρίωσης και της αντιδραστικής ιδεοληψίας στην οποία έχει εγκιβωτισθεί σύσσωμη η πολιτική τάξη. Αναφέρομαι στη μοναδική διεθνώς πρωτοτυπία της έννοιας «δασική έκταση» (και πολλών άλλων συνοδών προς αυτήν «επινοήσεων»), η οποία ήρθε να υποκαταστήσει την αβελτηρία της πολιτικής τάξης, σε συνδυασμό με τη μη αποκρυπτόμενη βούλησή τους να εμποδίσει την οργάνωση του χώρου και την ανάπτυξη παραγωγικών ή άλλων δραστηριοτήτων, στο μέτρο που θα διέφευγαν από την πελατειακή της λογική. Η δήμευση, με απλή διοικητική πράξη, ή η δέσμευση/αδρανοποίηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος, αποτελεί ένα διαχρονικό σκάνδαλο, καθόσον στρέφει την προσοχή του κράτους από τη δασική γη που καλύπτει το ουσιώδες του ελληνικού χώρου στην ιδιωτική γη που συνέβη για λόγους ανάγκης να μείνει ακαλλιέργητη για ορισμένα χρόνια ή, έστω, δεκαετίες και, συγκεκριμένα, μετά τον εμφύλιο. Θεωρώ το ζήτημα αυτό μείζον διότι αφορά, καθ΄όλες τις ενδείξεις, πλέον του ημίσεος της ιδιωτικής αγροτικής γης και, εάν δεσμευθεί οριστικά, η Ελλάδα κινδυνεύει να μεταβληθεί ευρέως σε μια απαγορευμένη χώρα. Διότι, με τον τρόπο αυτόν, η μεν ιδιωτική γη δεσμεύεται απολύτως (η «δασική έκταση» τίθεται εκτός κάθε μορφής εκμετάλλευσης και η όποια παρέμβαση του ιδιοκτήτη σ΄αυτήν αποτελεί αξιόποινη πράξη!). Η δε δασική δημόσια γη αφήνεται εκτός κρατικού ενδιαφέροντος, στη διάθεση των καταπατητών. Συγχρόνως, το σύστημα αυτό έχει συμβάλει τα μέγιστα στη δημιουργία ενός από τα πρώτιστα εκτροφεία διαπλοκής και διαφθοράς, πέραν του ότι στρέφεται κατά των κοινωνικών εκείνων στρωμάτων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη γη τους επειδή στρατεύθηκαν στο πόλεμο, στην αντίσταση, στον εμφύλιο ή που διώχθηκαν στην συνέχεια, ή διότι αυτή δεν επαρκούσε να τους θρέψει στο νέο οικονομικό περιβάλλον που διαμορφώθηκε μετά τη δεκαετία του 1950/1960. Η σταθερά αυτή της πολιτικής τάξης δεν αναλογίζεται, προφανώς, τις συνέπειες της δέσμευσης του μεγίστου μέρους της ιδιωτικής γης της υπαίθρου, για την οικονομική ανασύνταξη της χώρας, εν μέσω κρίσης, και, μάλιστα, για την προστασία των ενεργών καλλιεργειών (ελαιώνων, πορτοκαλεώνων κ.λ.π.) στις εύφορες πεδιάδες, που καταστρέφονται συστηματικά. Αντί επομένως να επιδοτείται η επιστροφή στην καλλιέργεια της αγροτικής γης μηχανεύονται τα πάντα για να αποτραπεί η αναβίωση της υπαίθρου. Η ρύθμιση αυτή είναι επίσης υπόλογος της ανεξέλεγκτης συγκέντρωσης δυσανάλογα μεγάλων πληθυσμιακών μεγεθών σε περιορισμένους αστικούς χώρους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής. Να υποθέσουμε άραγε ότι η ελληνική χώρα πριν από τον πόλεμο υπέφερε από την έλλειψη επαρκούς δασικού πλούτου ή από υποβάθμιση του περιβάλλοντος;
Οπωσδήποτε, τα ανωτέρω ολίγα συνομολογούν και αναδεικνύουν το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία έχει τεθεί σε διαχρονική ομηρία, με όχημα το δικαίωμά της στην ιδιοκτησία και στη ζωή στην πατρίδα της. Δεν αναλογίζεται καν η πολική τάξη ότι η χώρα αυτή, που «άδειασε» πολλές φορές στην ιστορία της και «ξαναγέμισε» με κατοίκους, κινδυνεύει, με τη ρύθμιση αυτή, να μεταβληθεί σε απαγορευμένη ζώνη.
Οίκοθεν νοείται ότι οι ρυθμίσεις αυτές εγγράφονται στο ευρύτερο ιδεοληπτικό κλίμα που θέτει εκποδών το «επιχειρείν», ενοχοποιώντας το για τα δεινά της ανθρωπότητας και της Ελλάδος. Η κοινωνία, που εισήγαγε το «επιχειρείν», τη νομισματική οικονομία, ως θεμέλια παράμετρο του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος και σταδιοδρόμησε με αυτήν μέχρι τους νεότερους χρόνους, υπό το έθνος κράτος την έχει θέσει υπό απαγόρευση."

____________________________________


Ο νόμος περί μη ευθύνης των υπουργών και των βουλευτών.
Η Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά - Η Συριζαία διακυβέρνηση ως τρόπος του Αριστερώς Πολιτεύεσθαι.
Σελ. 103

"Ο νόμος περί μη ευθύνης των υπουργών και των βουλευτών, ο Κανονισμός της Βουλής, που θέτει την πολιτική τάξη στο απυρόβλητο της πολιτείας δικαίου, δηλαδή υπεράνω του νόμου, και επιβεβαιώνει την απολυταρχική αναφορά της πολιτικής εξουσίας, ούτε αγγίχθηκε ούτε διαφαίνεται η πρόθεση να αγγιχθεί. Όταν δε αναγκάζεται να απολογηθεί η πολιτική τάξη, το παραπέμπει, αυτό και πολλά άλλα, στις καλένδες της αναθεώρησης του Συντάγματος. Και πάλι όμως υπόσχεται όχι την κατάργησή τους, αλλά τον «εκσυγχρονισμό»τους. Η Βουλή, στο πλαίσιο αυτό, εξακολουθεί να λειτουργεί, όπως πριν, ως καθαρτήριο των ανομιών του πολιτικού προσωπικού και των συγκατανευσιφάγων. Τα σκάνδαλα, παλαιά και νέα, έχουν ήδη σταλεί στον κάδο των αχρήστων, ενώ οι θαμώνες της εξουσίας, οδύρονται για το κακό που προκάλεσαν οι προηγούμενοι αυτών, προσποιούμενοι εντούτοις τους ηγέτες της χώρας. Περί της ανάγκης να προσαχθούν στη δικαιοσύνη όσοι συνέβαλαν με το έργο τους στην καταλήστευση ή στην υπερχρέωση της χώρας, στην παρασιτική της αποδόμηση, στην ιδιοποίηση του κράτους, ουδείς λόγος. Όταν αναφερόμουν, στο παρελθόν, στην ανάγκη να ανασταλεί το άρθρο 86 του Συντάγματος, με το επιχείρημα ότι αφενός η χώρα διάγει συνθήκες έκτακτης ανάγκης και, ούτως ή άλλως, αντίκεινται οι ρυθμίσεις του στις θεμελιώδες -και μη αναθεωρητέες- διατάξεις του, εξηγούσα ταυτόχρονα γιατί αυτό δεν θα συμβεί,(στο 'Οι ολιγάρχες', ό.π., σελ. 131 επ.) Τα προσχήματα, ωστόσο, τηρήθηκαν για να επιβεβαιωθεί το απόφθεγμα ότι «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει»."
____________________________________


Επιλογή και αντιγραφή κειμένων, Ελένη Ξένου. Από το βιβλίο του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Γεωργίου Κοντογιώργη με τίτλο «Η Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά».







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου